هدف از پژوهش حاضر اثربخشی واقعیت درمانی (نظریه انتخاب) بر کمال گرایی و اضطراب پیشرفت در دختران دوره راهنمایی مدارس خاص می باشد. روش این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون –پس آزمون با گروه کنترل بوده و جامعه آماری مورد مطالعه کلیه دانش آموزان دختر دوره راهنمایی مدارس خاص شهرستان سنندج در سال تحصیلی 92-91 بودند . 30 نفر از دانش آموزان با کمال گرایی منفی بالا واضطراب پیشرفت بالا پس از اجرای آزمون تشخیصی (پرسش نامه های مربوطه) به شیوه نمونه گیری تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایشی و کنترل گمارش شدند.آزمودنی های گروه آزمایش به مدت 10 جلسه به صورت گروهی واقعیت درمانی را تجربه کردند وگروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکردند . داده های پرسشنامه های پژوهش با استفاده از نرم افزار 16 spss و روش آماری تحلیل کوواریانس مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج حاکی از آن است پس از مداخله به شیوه واقعیت درمانی در آزمودنی های گروه آزمایشی کمال گرایی منفی و اضطراب پیشرفت به طور معناداری در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافت، همچنین کمال گرایی مثبت در آزمودنی های گروه آزمایشی به طور معنا داری در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافته است . همچنین نتایج اجرای آزمون پیگیری پس ازدو ماه نشان دهنده پایدار بودن اثر مداخله بر روی گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل بوده است . یافته ها نشان دادند که رویکرد واقعیت درمانی شیوه ای اثر بخش و سودمند در جهت کاهش اضطراب پیشرفت تحصیلی و کمال گرایی منفی و افزایش کمال گرایی مثبت در دانش آموزان دختر دوره راهنمایی مدارس خاص می باشد.
