هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی مشاوره ی گروهی مبتنی بر رویکرد ارتباطی ستیر بر فرسودگی زناشویی و میل به طلاق زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره ی شهر اشنویه در سال 1393 بود. در پژوهش حاضر که به شیوه ی نیمه تجربی باپیش آزمون و پس آزمون وگروه گواه انجام پذیرفته است، تأثیر خانواده درمانی ارتباطی ستیر به عنوان متغیّر مستقل بر میزان میل به طلاق و فرسودگی زناشویی زوجین به عنوان متغیّر های وابسته مورد بررسی قرار گرفته است. جامعه ی آماری این پژوهش شامل زوج های مراجعه کننده به مرکز مشاوره ی خانواده ی شهر اشنویه در سال93 است. از این جامعه 40 زوج(20زوج گروه آزمایش و 20 زوج گروه کنترل)انتخاب شدند اما به دلیل ریزش در گروهها تعداد زوجین به 15 زوج در هر گروه تقلیل یافت. مشاوره ی گروهی مبتنی بر رویکرد ارتباطی ستیر به مدت 7 جلسه ی 120دقیقه ای به مدت 2 جلسه در هفته در مورد گروه آزمایش اعمال شد و اما گروه کنترل هیچ گونه آموزشی دریافت ننمود یک هفته بعد از خاتمه ی آموزش پس آزمون بر روی هر دو گروه انجام گردید و نتایجتحلیل واریانس چندمتغیری (مانوا) و تحلیلکواریانسهمچنین از آزمون پیگیری بونفرنی یا سیداک و یا تی برای مقایسه در متغیر وابسته جهت مقایسه تفاوت های بین گروهی درمانی و گواه تفاوتمعناداری را درنتایج حاصل از پس آزموندوگروهآزمایشوکنترل،نشان داد. بدین معنی که میزان متغیرهای وابسته در آزمودنی های گروه آزمایش به طور معناداری نسبت به گروه کنترل کاهش یافت.پس می توان نتیجه گیری نمود که مشاوره ی گروهی مبتنی بر رویکرد ارتباطی ستیر در کاهش فرسودگی زناشویی و میل به طلاق زوجین مراجعه کننده تاثیر گذار بوده است.همچنین مشاوره ی گروهی مبتنی بر رویکرد ستیر بر روی خرده مقیاس های فرسودگی زناشویی شامل خستگی جسمی،خستگی روانی ،خستگی روانی و میل به طلاق شامل بعد شناختی،بعد عاطفی،بعد رفتاری تأثیر گذار بوده است.
