چکیده: هدف: ﻫﺪف ﻋﻤﺪه پژوهشﺣﺎﺿﺮ تحلیل عاملی و تائیدی"نگرش به پژوهش" و رابطه آن با خود ناتوان سازی و خوداثربخشی سازی در میان دانشجویان کارشناسی ارشد ترم آخر داﻧﺸﮕﺎه کردستان بود. روش: طرح پژوهش از نوع پژوهش همبستگی است (تحلیل عاملی به شیوه چرخش متمایل از نوع ابلیمین مستقیم و تحلیل عامل تائیدی برای اعتبار ابزار و همبستگی برای رابطه بین متغییرها بود). حجم نمونه برای تحلیل عاملی و تائیدی و برای بررسی رابطه ی نگرش به پژوهش" و با خود ناتوان سازی و خوداثربخشی سازی 400 نفر بود که از بین ﮐﻠیه داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن کارشناسی ارشد که در سال ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ 90-1389 مشغول به تحصیل در داﻧﺸﮕﺎه کردستان بودند، ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﺳﺎده اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ و مقیاس های نگرش به پژوهش، پرسشنامه ملاک خوداثربخشی و مقیاس الگوهای یادگیری سازگار(برای ناتوان سازی) در پژوهش را ﺗﮑﻤﯿﻞ ﻧﻤﻮدﻧﺪ و داده ها به روش ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻋﺎﻣﻠﯽ به شیوه ی ﭼﺮﺧﺶ متمایل از نوع آبلیمین مستقیم و تحلیل عامل تائیدی و ضریب همبستگی رگرسیون تجزیه و تحلیل شد. نتایج: ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪه از روش ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻋﺎﻣﻠﯽ به شیوه چرخش متمایل از نوع ابلیمین مستقیم، پنج ﻋﺎﻣل نگرش به پژوهش را ﻧﺸﺎن داد و با تحلیل عامل تائیدی آن ها برازش شدند. ﺿﺮاﯾﺐ ﭘﺎﯾﺎﯾﯽ ﻫﻤﺴﺎﻧﯽ دروﻧﯽ از ﺟﻤﻠﻪ آﻟﻔﺎیﮐﺮوﻧﺒﺎخ و تصنیف ﺑﺮای 30 ﻣﺎده و پنج ﻋﺎﻣﻞ (به ترتیب با مقدار 89/0 و 87/0) رﺿﺎﯾﺖ ﺑﺨﺶﺑﻮدﻧﺪ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ، ضرایب پرسشنامه نگرش به پژوهش با پرسشنامه خوداثربخشی و خود ناتوان سازی در پژوهش به ترتیب ( 51/0 و 43/0-) بدست آمده است که در سطح (0001>p) معنادار است. ﺑﻪ ﻋﻼوه، ﺗﺤﻠﯿﻞ تی تست ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﺑﯿﻦ داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن دﺧﺘﺮ و ﭘﺴﺮ ﺗﻔﺎوت وﺟﻮد ﻧﺪارد. نتیجه گیری: نتایج ﺑﻪدﺳﺖ آﻣﺪه از ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻋﺎﻣﻠﯽ ﺑﺎ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﭘﯿﺸﯿﻦ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ اﺳﺖ و ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ رواﯾﯽ و ﭘﺎﯾﺎﯾﯽ ﭘﺮﺳشنامه نگرش به پژوهش از آن ﻣﯽ ﺗﻮان در ﻣﺤﯿﻂ ﻫﺎی ﭘﮋوﻫﺸﯽ و دانشگاهی اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮد و با تاکید بر نگرش مثبت به تحقیق از خودناتوان سازی در انجام کارهای پژوهشی کاست و بر میزان خود-اثربخشی تحقیق افزود.
