هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی رفتاری همراه با آموزش خانواده بر مؤلفه های مرتبط با خودکشی در بین دختران اقدام کننده به خودکشی بود. روش: طرح پژوهش حاضر از نوع مطالعات نیمه آزمایشی است که از طرح گروهی پیش آزمون ـ پس آزمون با گروه کنترل استفاده می کند. جامعه پژوهش حاضر را 56 تشکیل می دادند که پس از ارزیابی بالینی اولیه و کسب ملاکهای ورود به پژوهش، از بین آنها تعداد 20نفر به صورت تصادفی انتخاب و به صورت اختیاری به دو گروه آزمایشی (10نفر)، و گروه کنترل (10 نفر) تخصیص یافتند. گروه آزمایش، 12 جلسه هفتگی گروه درمانی شناختی رفتاری همراه با آموزش خانواده را دریافت داشتند. ابزارهای مورد استفاده BDI، BAI، BSSIو پرسشنامه راهبردهای شناختی تنظیم هیجانی (CERQ) بودند. برای تجزیه و تحلیل نتایج از روش آنالیز کوواریانس (طرح اندازه گیری مکرر) استفاده شده است. یافته ها: نتایج نشان داد که گروه درمانی شناختی رفتاری همراه با آموزش خانواده اثر معنی داری بر کاهش علایم افسردگی، افکار خودکشی گرا و راهبردهای منفی تنظیم شناختی هیجان داشته است. اما مداخله مذکور بر احساس ناامیدی شرکت کنندگان در پژوهش تأثیری نداشته است. دستاوردهای درمانی، در پیگیری .....ماهه همچنان حفظ شده بودند. نتیجه گیری: گروه درمانی شناختی رفتاری همراه با آموزش خانواده را می توان به عنوان درمان گروهی اثربخش برای دختران دارای افکار خودکشی گرا به کار بست.
