محمد شفیع رحمانی

در این مطالعه تنوع درون و بین جمعیتی نه جمعیت طبیعی بلوط ایرانی (Quercus brantii)شامل 125 ژنوتیپ واقع در بخش شمالی و مشخصه های بیوشیمیایی بذر و برگ (SCoT) جنگل های زاگرس با استفاده از نشانگر مولکولی چندشکلی نواحی هدف کدون شروع بررسی شد. تجزیه واریانس 12 مشخصه بیوشمیایی وجود تنوع بین جمعیتی معنی دار را در بیشتر صفات نشان داد. براساس تجزیه بهمؤلفه های اصلی، این مشخصه ها در سه مؤلفه اول در تبیین 63 درصد (بذر) و 71 درصد (برگ) از تنوع فنوتیپی کل نقش داشتند. تجزیه118 SCoT خوشه ای داده های فنوتیپی نه جمعیت مورد مطالعه را کاملاً از هم متمایز و در سه خوشه اصلی گروه بندی کرد. 10 آغازگرنوار را در ژنوتیپ های مورد مطالعه تکثیر کردند که از این تعداد 113 نوار ( 95 درصد) چندشکل بودند. در سطح گونه این آغازگرها تنوع95/7 درصد]. براساس تجزیه واریانس مولکولی = (PPL) 0/23 ، درصد لوکو سهای چندشکل = He] ژنتیکی بالایی را آشکار کردند فقط 23 درصد از تنوع ژنتیکی کل آشکارشده که ناشی از تنوع ژنتیکی بین جمعیت ها بود. بنابراین به نظر م یرسد پایین بودن تمایز ژنتیکی بین جمعیت ها به دلیل جریان ژنی گسترده ناشی از گرده افشانی به کمک باد باشد که در بلوط ها به طور معمول اتفاق می افتد. تجزیه را در خوشه های متمایز گروه بندی کرد. به طوری که همبستگی بین روابط Q. brantii خوشه ای مبتنی بر نشانگرهای مولکولی، جمعیتهای ژنتیکی با فواصل جغرافیایی جمعیت ها براساس آزمون مانتل معنی دار نبود. این تحقیق نشان داد که از نشانگرهای بیوشیمیایی می توان همراه با نشانگرهای مولکولی برای مطالعه تنوع ژنتیکی وابسته به مکان جمعیت های بلوط استفاده کرد