به دلیل ارزش زیبایی شناختی، در جنگل داری شهری از اهمیت بالایی برخوردار است، اما برخی صفات (Cercis spp.) ارغوان نامطلوب استفاده از آن را با محدودیت مواجه کرده اند که می توان آنها را از طریق مهندسی ژنتیک اصلاح کرد. در این مطالعه، حاوی غلظت های مختلفی از تنظیم کننده های رشد MS ریزنمونه های کوتیلدون و ساقه گیاهچه های درون شیشه ای ارغوان در محیط کشت ناقل ژن های pCAMBIA آگروباکتریوم تومه فاشینس با پلاسمید 2301 AGL و 1 EHA به منظور القاء کالوس کشت شدند. سویه های 105 گلوکورونیداز، بر پایه دو –β به ترتیب عامل ایجاد مقاومت به آنتی بیوتیک کانامایسین و تولیدکننده پروتئین آنزیمی گزارشگر ،gus و nptII روش کلرید کلسیم و تریس تراریزش شدند. سپس سلول های کالوس و جنین زایگوتی بالغ با تراک مهای مختلفی از سوی ههای مختلف 9 میکرومول تو، فور– دی / 22 و 1 / آگروباکتریوم در دو شرایط خلأ و غیرخلأ تلقیح گردیدند. نتایج نشان داد که افزودن 4 2,4 ) به محیط کشت به ترتیب با 92 و 97 درصد، بهترین نتیجه را برای کالو سزایی از ریزنمونه های –D) کلروفنوکسی استیک اسید کوتیلدون و ساقه ب هدنبال داشت. غلظت بهینه آنتی بیوتیک کانامایسین برای انتخاب بافت و سلو لهای تراریخته تعیین شد. همچنین نتایج 0 در شرایط خلأ بیشترین درصد تراریختی بدست آمد. سنجش هیستوشیمیایی ژن / با تراکم نوری 8 AGL نشان داد که استفاده از سویه 1 گزارشگر و تجزیه و تحلیل مولکولی، ادغام ژن انتقالی در ژنوم شاخساره های حاصل از رشد جنین و کالوس القاء شده از این شاخساره ها را تأیید کرد. سیستم تراریزش آگروباکتریومی که برای اولین بار در این گزارش توصیف شده است می تواند مسیری کارآمد را برای تولید تراریخت با استفاده از جنین زایگوتی به عنوان ریزنمونه ارائه دهد.
