محمد شفیع رحمانی

زردآلو یکی از مهمترین میوه های مناطق معتدله به شمار می آید. اصلاح این محصول از طریق روش های مرسوم و سنتی به دلیل پیچیدگی ژنوم و طولانی بودن سیکل اصلحی، سخت و زمانبر میباشد. کشت و تراریزش پروتوپلاستها به عنوان ابزاری مفید و موثر در اصلاح این محصول کاربرد دارند. فاکتورهای مختلفی از قبیل منبع ریزنمونه، پیش تیمار پلاسمولیز بافت ریزنمونه، محلول آنزیمی و مدت زمان هضم آنزیمی بافت بر فراوانی و قابلیت حیات پروتوپلاستهای جداسازی شده تاثیر میگذارند. در این مطالعه تیمار پلاسمولیز برگ و مدت زمان هضم آنزیمی به عنوان دو فاکتور مهم مورد بررسی قرار گرفت. به منظور جداسازی پروتوپلاست بافت مزوفیل برگ جوان زردآلو ابتدا تحت 3 تیمار زمانی 60، 90 و 120 دقیقه در محلول سوربیتول پلاسمولیز شد. پس از پلاسمولیز کردن بافت، مزوفیل قطعات بافت برگ جوان در محلول آنزیمی شامل سلولاز انوزوکا (1%) R-10، پکتولیاز(0/01%) Y-23 و همی سلولاز (0/5%) تحت 5 تیمار زمانی، 10، 12، 14، 16 و 18 ساعت قرار گرفت. نتایج نشان داد که پلاسمولیز برگ ها به مدت 90 دقیقه در سوربیتول 13% بهترین عملکرد پروتوپلاست استخراجی را به دنبال داشت. همچنین از لحاظ فراوانی و قابلیت حیات پروتوپلاست های جداسازی شده بین مدت های مختلف زمانی هضم آنزیمی تفاوت معنی داری وجود داشت به طوریکه 16 ساعت هضم آنزیمی بافت مزوفیل برگ با عملکرد 108 پروتوپلاست و قابلیت حیات 85%، بهترین مدت زمان لازم چهت هضم آنزیمی دیواره سلولهای مزوفیل برگ زردآلو بود.