منطقه جنگلی زاگرس به عنوان یکی از نمادهای طبیعی کشور همواره مورد توجه گردشگران بوده است و یکی از مقاصد اهم گردشگری به حساب می آید. آغاز دوره زوال در قسمت های از این مناطق طبیعی باعث شده تصمیم گیری در مورد برنامه های توسعه انسانی در این مناطق نیازمند اختصاص توجه ویژه باشد. اجرای برنامه های آمایش سرزمین در بررسی توان اکولوژیک این مناطق، می تواند یکی از راه های حفظ این اکوسیستم ارزشمند، همگام با برنامه های توسعه پایدار برای بهبود معیشت افراد جامعه باشد. احداث سد گاران در مناطق جنگلی مریوان باعث شده مجموعه ای از جاذبه های گردشگری طبیعی و انسانی در کنار هم قرار گیرد. در این مطالعه جهت ارزیابی توان گردشگری منطقه مورد پژوهش از روش ترکیب خطی وزنی و فرآیند تحلیل سلسله مراتبی استفاده گردید. با مرور اسنادی از 11 گروه نمایه ، نمایه و نشانه جهت پهنه بندی مناطق مستعد برای گردشگری استفاده شد. پس از تهیه لایه های اطلاعاتی مورد نیاز، در محیط سامانه اطلاعات جغرافیایی با وزن های حاصل از نتایج کارشناسی ترکیب شدند و در نهایت نقشه توان اکولوژیکی منطقه مورد مطالعه در 5 طبقه تهیه شد. نتایج این مطالعه نشان داد به شرط افزایش زیرساخت هایی مانند مراکز خدماتی و جاده های دسترسی، منطقه از پتانسیل مطلوبی در زمینه گردشگری برخوردار می باشد.
