هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر تعادل بین زندگی کاری و غیرکاری بر کیفیت زندگی در بیمارستان های سطح شهر سنندج است. ابعاد تعادل بین زندگی کاری و غیرکاری شامل تعادل در خانواده، کار، اوقات فراغت و رشد شخصی است. همچنین به منظور سنجش کیفیت زندگی از ابعاد سلامت جسمانی، روانی، اجتماعی و محیطی استفاده شده است. روش: جامعه آماری پژوهش حاضرکلیه پرسنل بیمارستان های سطح شهر سنندج (اعم از پزشکان، پرستاران، کارمندان بخش اداری و متصدیان و نگهبانان) هستند که به روش نمونه گیری خوشه ای و با استفاده از فرمول کوکران، نمونه ای 150 نفری از آن ها انتخاب شده است. داده های به دست آمده با استفاده از رویکرد معادلات ساختاری و نرم افزار AMOS18 تحلیل شده است. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که تعادل بین زندگی کاری و غیرکاری پرسنل بیمارستان های مورد بررسی به اندازه 0.70 بر کیفیت زندگی کاری آن ها تأثیر داشته است. این در حالی است که فرضیه فرعی اول تحت عنوان تأثیر تعادل در خانواده بر کیفیت زندگی به دلیل قرار داشتن مقدار بحرانی آن در دامنه رد فرضیات، رد شده است. نتیجه گیری: تأثیر هر سه بعد غیرکاری بر کیفیت زندگی پرسنل بیمارستان ها تأیید شده است که این امر می تواند به دلیل شرایط و محدودیت های اقتصادی موجود باشد. تعادل بین زندگی کاری و غیرکاری، تعارض بین زندگی کاری و غیرکاری، کیفیت زندگی، بیمارستان
