انگور یکی از مهمترین محصولات باغبانی ایران و جهان می باشد. مصارف تازه خوری، فرآوری و صنایع تبدیلی آن بسیار مطرح است . برای اولین بار باززایی انگور از طریق گره های حاوی جوانه فعال توسط گالزی در سال 1961 انجام گرفته است و از آن زمان به بعد روش های مختلف کشت درون شیشه ای برای تکثیر انگور توسعه یافته است. بافت های مختلف ممکن است برای کشت درون شیشه-ای، بسته به هدف، نیازمند فرمول متفاوتی باشند. یکی از مشکلات مهم و تاثیرگذار بر روش های ریز ازدیادی، تنوع ژنتیکی در رقم های مختلف است، که بر کارایی تکنیک های کشت درون شیشه ای استفاده شده تاثیرگذار است و این واقعیت، از طریق توانایی های مختلف ارقام انگور در جذب عناصر غذایی و همین طور وجود هورمون های درونی، توضیح داده می شود، نوع و ترکیب اضافه شده به محیط کشت این مسئله را پیچیده تر می سازد. شرایط رشدی و فیزیولوژیکی نمونه، و ترکیبات محیط کشت از جمله: نمک ها، ترکیبات آلی وکربوهیدرات ها و غلظت تنظیم کننده های رشد از موثرترین فاکتورهای هستند که بر میزان باززایی شاخه و ریشه ریزنمونه تاثیر گذارند. اما تر کیبات شیمیایی دیگری نیز وجود دارند که می توانند از راه های مختلف اثرات تحریک کننده ای بر رشد و باززایی ریزنمونه داشته باشند. مثلاً زغال فعال که از طریق جذب ترکیبات مضردر محیط کشت این اثر را القا کند. ترکیب فنلی فلوروگلوسینول3 که از طریق ممانعت از تجزیه اکسین ها در محیط کشت، آب نارگیل و ترکیباتی از این قبیل که می تواند بر باززایی اثر گذار باشند. ترکیبات دیگری همچون 4, OTC 5 BTHوجود دارند که از طریق فعال کردن سیستم دفاع اکتسابی و تاثیر بر آلودگی ویروسی در محیط کشت یا از طریق تحریک تولید مواد آنتی اکسیدانی و تولید پروتئین های وابسته به پاتوژن در تحریک رشد و مقاومت به آلودگی نقش دارند یا خود مواد آنتی اکسیدانی همچون پلی وینیل پیرولیدین6 ، اسید آسکوربیک، اسید سیتریک، اسید آمینه سیستئین که می تواند در رشد و باززایی تاثیر مثبت داشته باشند.
