استفاده بی رویه از کودهای شیمیایی در گلخانه یکی از مشکلات جدی زیست محیطی می باشد که آلودگی خاک و آب و تجمع نیترات و عناصر سنگین در محصول تولیدی را در پی دارد. از راه های مدیریت و کاهش مصرف کودهای شیمیایی، استفاده از کودهای زیستی می باشد. اسید هیومیک به عنوان کود آلی با اثرات هورمونی و بهبود جذب عناصر غذایی، افزایش عملکرد و کیفیت را در بسیاری محصولات در پی داشته است. جهت بررسی تاثیر سطوح مختلف اسید هیومیک (H1: صفر، H2: 5/2، H3: 5 و H4: 5/7 گرم به ازای بوته) بر صفات کمی (عملکرد بوته، وزن ، تعداد و قطر میوه) و صفات کیفی (مواد جامد محلول، ویتامین C، لیکوپن و سفتی) سه رقم گوجه فرنگی گلخانه ای (شقایق، شهرزاد و تایگر)، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در گلخانه تحقیقاتی گروه علوم باغبانی دانشگاه کردستان در سال زراعی 92-93 اجرا شد. براساس نتایج، تیمار اسید هیومیک و نوع رقم بر تمام صفات تاثیرگذار بود. از لحاظ اجزای عملکرد (عملکرد بوته، متوسط قطر و وزن میوه)، رقم شهرزاد در تیمار 5 گرم اسید هیومیک بالاترین مقادیر را نشان داد. میوه بوته های رقم تایگر تیمار شده با 5 گرم اسید هیومیک ، بیشترین ویتامین C و لیکوپن را دارا بودند. استفاده از سطوح بالاتر از 5 گرم اسید هیومیک بر صفات کمی و کیفی مورد ارزیابی تاثیر افزایشی چندانی نداشته است. با توجه به نتایج این تحقیق و با توجه به نقش اسید هیومیک در افزایش کارایی جذب عناصر غذایی، بهبود ساختار خاک و افزایش حجم ریشه ، کاربرد آن در کشت های گلخانه ای برای کاهش مصرف کودهای شیمایی پیشنهاد می شود.
