1403/02/29
مسعود خلیقی

مسعود خلیقی

مرتبه علمی: استادیار
ارکید:
تحصیلات: دکترای تخصصی
اسکاپوس: 7869
دانشکده: دانشکده مهندسی
نشانی:
تلفن:

مشخصات پژوهش

عنوان
بررسی عملکرد اتصال گیردار با ورق میانگذرتیر به ستون
نوع پژوهش
پایان نامه
کلیدواژه‌ها
قاب خمشی، ورق میانگذر،ورق پیوستگی
سال 1401
پژوهشگران کیوان قادری(دانشجو)، مسعود خلیقی(استاد راهنما)

چکیده

یکی از سیستم های مقاوم جانبی در سازه های فولادی, قاب های خمشی می باشند. کیفیت اتصال گیردار این قابها به دلیل توانایی ایجاد مکانیسم خمشی در تیر و جذب انرژی و همچنین انتقال لنگر به ستون از اهمیت بالایی برخوردار است. اخیرا اتصال جدیدی با نام اتصال گیردار با ورق میان گذر مورد توجه محققین واقع شده است. این اتصال توانائی ایجاد رفتار شکل پذیر درسازه را دارد ولی با توجه به این که در زمره اتصالات از پیش تایید شده نمی باشد و بررسی رفتار آن نیازمند تحقیقات بیشتری است, مطالعه پیش رو به به تحقیق در این زمینه اختصاص دارد. در این مطالعه جهت بررسی رفتار این نوع از اتصال, از روش مدلسازی المان محدود استفاده شده است. برای مدل سازی از نرم افزار آباکوس استفاده شده و برای مطالعه پیش رو بیست مدل دربرنامه آباکوس ایجاد گردیده است. جهت صحت سنجی, نتایج مدل سازی در این نرم افزار با نتایج آزمایشگاهی مقایسه گردید. سپس با توجه به نوع و رفتار این اتصال و بررسی های انجام شده مشاهده گردید در صورت استفاده از از مقاطع دوبل ناودانی یا پروفیل IPE می توان اصلاحاتی را در این مدل ایجاد کرد. با استفاده از مقاطع دوبل هم ساخت این اتصال آسان تر است و هم در مراحل ساخت امکان قرار دادن ورق های پیوستگی در مکان های مورد نیاز بدون نیاز به برش مقطع ستون وجود دارد. مدل هایی با مقطع ستون جفت ناودانی و جفتIPE جهت بررسی رفتار اتصال, با استفاده از نزم افزار آباکوس ساخته شد و مورد بررسی قرار گرفت. سپس بر اساس هریک از دو مدل مذکور نهایتا بیست مدل جدید ایجاد شد که تاثیر استفاده 2 و4 ردیف ورق پیوستگی و تاثیر کاهش ضخامت *در این اتصال مطالعه شد. مدل سازی های انجام شده نشان دهنده این مطلب است که در صورت عدم استفاده از ورق پیوستگی واستفاده از مقاطع HSS , روابط ارئه شده کنونی با تقریب مناسبی بیان گر رفتار اتصال ونیرو های موجود در چشمه اتصال است ولی در صورت استفاده از مقاطع دوبل ناودانی، دوبلIPE و یا با به کار گیری ورق پیوستگی میزان مشارکت جان ستون در تحمل برش چشمه اتصال به طرز قابل توجهی افزایش می یابد و روابط موجود بیانگر رفتار واقعی نیست. نتیجه اینکه با افزایش مشارکت جان ستون نیروی چشمه اتصال در ورق میانگذر و همچنین ضخامت مورد نیاز ورق میانگذر نیز به طرزچشم گیری کاهش پیدا می کند. از نتایج دیگر می توان به کاهش قابل توجه کمانش خارج از صفحه بال ستون پس از استفاده از ورق پیوستگی اشاره کرد.