محسن ایثاری

بررسی پدیده آبشستگی موضعی پایه‌های پل بر روی رودخانه‌ها از اهمیت بسزایی برخوردار است. مداخلات انسانی از طریق احداث سازه‌های هیدرولیکی در مقاطع عرضی رودخانه، منجر به اختلال در چرخه طبیعی انتقال رسوب و رژیم جریان می‌گردد. افزایش سرعت جریان ناشی از تنگ‌شدگی مقطع رودخانه در محل پایه‌های پل، منجر به تشدید فرسایش بستر می‌گردد که این امر می‌تواند به تهدید پایداری سازه پل منجر شود. این پژوهش از مدل‌ رسوبی نرم‌افزار FLOW-3D برای تحلیل آبشستگی موضعی پایه‌های پل استفاده شده است. نتایج نشان می‌دهد تغییر الگوی جریان ناشی از برخورد رودخانه با تکیه‌گاه باعث تشدید عمق آبشستگی در پایه‌های کناری می‌شود. حداکثر عمق آبشستگی در پایه‌های کناری و پایه‌های میانی پل به‌ترتیب 96/1 و 09/1 متر شده‌است. حداکثر عمق آبشستگی پایه‌های میانی کمتر از پایه‌های کناری است. به‌طوری‌که نسبت اختلاف حداکثر عمق آبشستگی بین پایه‌های کناری و پایه‌های میانی به 82/79 درصد است.