شبکه های سنتی توزیع برق توان تولیدی نیروگاه ها را با عبور از شبکه های انتقال و توزیع به دست مصرف کنندگان می رسانند. در این شبکه ها ارتباط به صورت یکطرفه از تولید کننده به مصرف کننده می باشد. تلفات در این شبکه ها زیاد بوده و امکان کنترل هوشمند وجود ندارد. به همین دلیل شبکه های انرژی الکتریکی هوشمند به عنوان راه حل جایگزین مطرح می گردد. این شبکه دارای ارتباط دو طرفه جریان الکتریکی و داده می باشد که امکان استفاده از انرژی های تجدیدپذیر را فراهم می آورد. یکی از نیازمندیهای شبکه های هوشمند برق جمع آوری داده از شبکه می باشد. یکی از تکنولوژی های مخابراتی مورد نظر برای این کاربرد شبکه حسگر بی سیم می باشد که در این پایان نامه مورد بررسی قرار می گیرد. این شبکه از تعداد زیادی گره حسگر کوچک و کم هزینه تشکیل شده اند که امکان جمع آوری داده جهت نظارت و کنترل را برای شبکه های هوشمند فراهم آورده است. کارایی شبکه های حسگر بی سیم شدیداً به طول عمر و حفظ پوشش شبکه ای آن ها وابسته است. یکی از مهمترین چالش ها در شبکه های حسگر بی سیم طراحی مکانیزم مسیریابی کارآمد از نظر انرژی، برای افزایش طول عمر شبکه به دلیل محدودیت ظرفیت انرژی گره های شبکه است. از موثرترین و پرکاربردترین روش های مسیریابی، روش های مبتنی بر خوشه بندی بوده اند. امروزه، در شبکه های حسگر، پروتکل های مسیریابی مبتنی بر خوشه بندی از طریق تقسیم گره های همسایه به خوشه های مجزا و انتخاب سرخوشه های محلی برای ترکیب و ارسال اطلاعات هر خوشه به ایستگاه مبنا مورد استفاده قرار می گیرند. در این پایان نامه به بررسی فرصت ها و چالش ها شبکه های حسگر در شبکه های هوشمند می پردازیم و سعی در بهبود طول عمر شبکه حسگر داریم. پروتکل های مختلف مسیریابی را مورد بررسی قرار داده و با در نظر گرفتن مزایا و معایب آنها الگوریتم مسیریابی جهت بهبود عملکرد پیشنهاد می کنیم.
