در پژوهشِ کمی حاضر، تأثیر سه متغیر جنسیت، سطح تحصیلات و سن بر یک تنوع واجی (فرایند قلب واجی در واژۀ [tʃoklæ]) در کُردی هورامی گویش پاوه در یک گروه 60 نفره (30 مرد و 30 زن) در چهار ردۀ سنی بر اساس زبانشناسی اجتماعی تنوعگرا بررسی گردید. روش اجرا بدینصورت بود که دادههای گردآوریشده از طریق مصاحبه با گروه اصلی، با دادههای گردآوریشده از گروه معیار که شامل تعدادی از زنان و مردان بیسواد بالای 60 سال بود، مقایسه گردید و درنهایت فرایند قلب واجی در واژۀ [tʃoklæ] که دارای بیشترین میزان تفاوت در بین گروه معیار و گروه اصلی بود برای بررسی انتخاب شد. یافتههای پژوهش نشان داد که متغیرهای سن و جنسیت با تنوع واجی موردبررسی، ارتباط معناداری دارند، و چون میزان معنادار بودن رابطۀ سطح تحصیلات با میزان وقوع فرایند قلب واجی در واژۀ معیار [tʃoklæ] بیشتر از 0.5 (α=0.683) است، بنابراین بین سطح تحصیلات و قلب واجی در واژۀ [tʃoklæ] ارتباط معناداری وجود ندارد. همچنین، نتایج نشان داد که میزان تأثیر جنسیت بر فرایند قلب واجی در واژۀ معیار [tʃoklæ]بیش از سن است.