محمدعلی زارعی

به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف چربی و ال- کارنیتین بر عملکرد، خصوصیات لاشه و ترکیب فراسنجه های خونی، آزمایشی با استفاده از سه سطح چربی( 0، 3 و6 درصد ) و سه سطح ال- کارنیتین ( 0، 75 و 150 میلی گرم در هر کیلوگرم) در قالب طرح کاملا تصادفی و به روش فاکتوریل 3×3 با استفاده از 405 قطعه جوجه گوشتی سویه تجاری راس در یک دوره 42 روزه، در 9 تیمار و 3 تکرار و 15 قطعه جوجه در هر تکرار انجام شد. انرژی و پروتئین تمام جیره ها یکسان بود. در طی آزمایش مصرف خوراک، افزایش وزن وضریب تبدیل غذایی بصورت هفتگی و خصوصیات لاشه و فراسنجه های خونی در سن 21 و 42 روزگی اندازه گیری شد. افزایش سطح چربی جیره در دوره آغازین(21-1 روزگی) تاثیر معنی داری بر عملکرد نداشت اما در دوره رشد(35-21 روزگی)، پایانی(42-35 روزگی) و کل دوره(42-1 روزگی) باعث بهبود عملکرد گردید(P<0.05). جوجه های تغذیه شده با جیره حاوی 3 درصد چربی بالاترین درصد ماهیچه سینه و کمترین درصد چربی محوطه بطنی را تولید کردند. افزودن ال-کارنیتین هیچ اثر معنی داری بر خوراک مصرفی نداشت(P<0.05) اما باعث بهبود ضریب تبدیل غذایی و افزایش وزن روزانه در دوره رشد(35-21 روزگی)گردید(P<0.05). استفاده از ال-کارنیتین باعث افزایش درصد ماهیچه سینه وکاهش چربی محوطه بطنی در 21 روزگی گردید(P<0.05)، اما این روند در 42 روزگی مشاهده نگردید. با افزایش سطح ال-کارنیتین وزن قلب در سن 42 روزگی افزایش یافت. غلظت تری گلیسرید و لیپوپروتئین های باچگالی خیلی پایین سرم در جوجه های تغذیه شده با ال-کارنیتین بطور معنی داری کاهش پیدا کرد. اثر متقابل این دو عامل بر عملکرد جوجه های گوشتی معنی دار نبود. نتایج این مطالعه نشان می دهد که افزودن سه درصد چربی به جیره موجب بهبود عملکرد پرنده ها می شود. استفاده از ال-کارنیتین نیز موجب کاهش میزان ذخیره چربی حفره بطنی از طریق تغییر متابولیسم چربی ها و افزایش درصد ماهیچه سینه و وزن قلب می گردد.