جنگلهای زاگرس یکی از با ارزشترین اکوسیستمهای جنگلی ایران به لحاظ زیست محیطی و اقتصادی به شمار میروند، اگر چه این جنگلها جزو جنگلهای حفاظتی - حمایتی میباشند، اما نیاز معیشتی ساکنان محلی و جنگل نشینان آنها را مجبور به استفاده از این منابع خدادادی میکند. بررسی و مقایسه درصد رویش قطری گونه مازودار در تودههای تحت بهرهبرداریهای سنتی رایج در منطقه (گلازنی و چرای دام) و کمتر دستخورده در جنگلهای زاگرس شمالی هدف این تحقیق بود. به منظور انجام این تحقیق یک توده کمتر دستخورده و یک توده تحت بهرهبرداریهای سنتی رایج در منطقه با شرایط یکسان از نظر فیزیوگرافی در بخش نمشیر از توابع شهرستان بانه انتخاب شد. در هر توده 18 اصله درخت مازودار با قطر بیش از 15 سانتیمتر و مبدأ رویشی شاخه زاد به صورت تصادفی به عنوان درخت نمونه انتخاب گردید. از هر اصله درخت نمونه یک جفت نمونه رویشی با استفاده از مته سال سنج از ارتفاع 50 سانتیمتری استخراج شد. بعد از انتقال نمونه ها به آزمایشگاه از سال 1388 تا 1362 آخرین حلقه رویشی قابل تشخیص رویش سالانه نمونه ها با بینوکولار مدل AXIOM در تمام نمونه ها اندازه گیری شد. نرمال بودن توزیع دادهها با استفاده از آزمون کولموگرف -سمیرنف بررسی شد. مقایسه رویش قطری گونه مازودار در تودههای مورد بررسی با استفاده از آزمون Independent - Samples T test انجام شد. بر اساس نتایج بدست آمده متوسط رویش جاری سالیانه قطر گونه مازودار در توده تحت بهره برداری 2/14 میلی متر و در توده کمتر دستخورده 1/23 میلی متر بوده است. نتایج نشان داد که میانگین درصد رویش قطری گونه مازودار در طبقات قطری در توده تحت بهره برداری از میانگین درصد رویش طبقات قطری متناظردر توده کمتر دست-خورده بیشتر و اختلاف بین تودههای مورد بررسی از نظر این مشخصه در سطح 1% معنی دار میباشد.
