آرامگاه های جنگلی در جنگل های زاگرس شمالی، به دلیل تقدس و ارزش مذهبی برای مردم محلی تا حد زیادی تخریب نشده باقی مانده اند. هدف این پژوهش، بررسی و مقایسۀ خصوصیات خاک این مناطق، به عنوان منطقۀ معرف جنگل های کمتر دست خوردۀ بلوط زاگرس با خصوصیات خاک مناطقی است که قرن های متمادی تحت چرای دام و گلازنی بوده است. برای این کار، پنج آرامگاه جنگلی و پنج گلاجار کنار آنها انتخاب و از هر منطقه به طور کاملاً تصادفی، پنج نمونه خاک ترکیبی در میکروپلات های 2×2 متری از عمق صفر تا 15 سانتی متر برداشت شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون تی مستقل به منظور مقایسۀ تک تک مناطق و همچنین داده های حاصل از ترکیب کل مناطق استفاده شد. به جز مقدار کلسیم، تفاوت معنی داری بین دیگر فاکتورهای خاک در آرامگاه و گلاجارها دیده شد. مقدار کربن، نیتروژن، فسفر، نسبت C:N، پتاسیم، هدایت الکتریکی و درصد شن در آرامگاه های جنگلی از گلاجارها بیشتر بود، درحالی که درصد رس و میزان pH کمتر بود. براساس نتایج حاصله، گلازنی، گلابری و سایر بهره برداری های فشرده در سامان های عرفی این جنگل ها طی سالیان متمادی، سبب کاهش چشمگیر کیفیت خاک شده است و ادامۀ این روند، حاصلی جز تخریب بیشتر خاک این جنگل ها نخواهد داشت. کیفیت خوب خاک در آرامگاه های جنگلی، نشان دهندۀ اهمیت حفاظت در افزایش کیفیت رویشگاه های جنگلی در زاگرس شمالی است، بنابراین توجه بیشتر به حفظ این مناطق، دارای اهمیت ویژه ای است.
