شناخت حوادث بالقوه هیدرولوژیکی و هواشناسی(خشکسالی و ترسالی) در کنترل و مدیریت اثرات آنها نقش عمده ای دارد. سیستم های پایش در تدوین طرح های مقابله با خشکسالی و مدیریت آن از اهمیت زیادی برخوردار است که بدین منظور متخصصان علوم مربوط اقدام به ارائه مدل و شاخص های متعددی نموده اند. بنابراین با شناخت این رویدادها و طبقه بندی آنها کارشناسان و متخصصان قادرند راهکارهای مدیریتی مناسبی را بسته به شدت و اثرات هر رویداد در بخش های متعدد ارائه دهند. در این مطالعه داده های مربوط به بارش سالانه ایستگاههای باران سنجی استان های مازندران و گلستان در یک دوره 30 ساله(1380-1351) مورد استفاده قرار گرفته است که پس از انتخاب دوره مشترک آماری، بررسی کفایت و درستی داده ها، آزمون داده های پرت و تکمیل نواقص آماری به روش رگرسیون، مقادیر نمایه های آب و هوایی مختلف(SIAP،PNPI، DPI، RAI، NICHE و SPI) محاسبه گردید. سپس با تعریف فرضیه هایی و انجام آزمون های مربوط به آنها بهترین شاخص آماری تعیین شد. بهترین شاخص براساس آزمایش فرضیه ها شاخص معیار بارندگی سالانه(SIAP) انتخاب شده و بر اساس این شاخص 24 واقعه خشکسالی بسیار شدید و 51 واقعه خشکسالی شدید در ایستگاههای مورد بررسی رخ داده است.
