بررسی فرسایش پذیری حوضه های آبخیز از جمله مباحث مهم و اساسی برای اعمال مدیریت مناسب در حوضه ها می باشد. در هر واحد هیدرولوژیک، پدیده مذکور، خود به عوامل و عناصر محتلفی وابسته بوده و به عبارتی برای شناخت دقیق تر آن، عوامل پایه و اساسی دیگر نیاز می باشد. یکی از عوامل اصلی و پایه ای در حوضه آبخیز، خصوصیات زمین شناسی آن می باشد. ویژگی های ذاتی واحدهای سنگ شناسی عموما تابع ترکیب کانی شناسی و بافت است که عمده عوامل مؤثر و تعیین کننده در پتانسیل هوازدگی و فرسایش پذیری سازندها می باشند . بررسی حساسیت واحدهای سنگ و خاک به فرسایش در این حوزه بر مبنای ویژگی های ذاتی سنگ انجام گرفته است . برای این منظور استعداد فرسایش پذیری حوضه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در این مقاله سعی شده است ارتباط عامل سنگ شناسی با فرسایش پذیری حوزه آبخیز حسین آباد مورد بررسی قرار گیرد. این بررسی نشان می دهد که بیش از 23 درصد سطح حوضه دارای فرسایش پذیری زیاد تا خیلی زیاد می باشد و نیز حدود 75 درصد سطح حوضه دارای فرسایش پذیری متوسط می باشند که با بهره برداری بیش از حد مجاز و دخالت های انسانی می توان انتظار فرسایش بیش از استعداد این سازندها را داشت.
