هدف از پژوهش حاضر بررسی برنامه های درسی آموزش زبان فارسی ( محتوا، روش و سازوکارهای یادگیری ) در دوره ابتدایی شهر سنندج می باشد. پژوهش از لحاظ هدف،کاربردی و از لحاظ شیوه گرد آوری داده ها، توصیفی پیمایشی است. جامعه آماری شامل معلمان پایه اول و دوم ابتدایی است که در مدارس ابتدایی شهرستان سنندج در سال تحصیلی 94-93 فعالیت داشتند.که با استفاده از روش نمونه گیری به شیوه تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. در این پژوهش ابزار شامل پرسشنامه محقق ساخته ایست که برگرفته از پرسشنامه رایج حوزه آموزش زبان با عنوان سنجش رویکردهای آموزش زبان (ALEA) است. و برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی شامل جداول و توزیع فراوانی، میانگین، انحراف استاندارد و نیز در سطح آمار استنباطی از آزمون تحلیل عاملی اکتشافی، Anova، تحلیل واریانس یک راهه، آزمون t تک نمونه ای، و آزمون کروی بودن بارتلت بهره گرفته شد. عوامل و مولفه های برنامه های درسی آموزش زبان فارسی در پایه اول و دوم ابتدایی از دیدگاه معلمان در برنامه درسی اجرا شده با استفاده از روش تحلیل عاملی اکتشافی استخراج شدند،که با توجه به بار عاملی و ساختار مفهومی و نظری گزاره های تشکیل دهنده پرسشنامه با تاکید بر گزاره های با بیشترین بار عاملی به ترتیب با عناوین روشهای آموزش ذاتی؛ روشهای آموزش اکتسابی؛ محتوای موضوعی اکتسابی؛ محتوای موضوعی ذاتی؛ محتوای موضوعی تعاملی؛ ساز وکارهای یادگیری تعاملی؛ ساز وکارهای یادگیری ذاتی؛ روشهای آموزشی تعاملی؛ و ساز وکارهای یادگیری اکتسابی نام گذاری شدند. نتایج نشان می دهدکه، دیدگاه معلمان ابتدایی برای عامل سازوکارهای آموزشی در رویکرد تعاملی در مقایسه با رویکرد اکتسابی تفاوت معنادار بیشتری داشته و دیدگاهشان احتمالا به ترتیب به رویکرد تعاملی و سپس رویکرد اکتسابی نزدیکتر می باشد. هم چنین معلمان در عامل محتوای موضوعی دیدگاهشان به ترتیب شامل رویکردهای ذاتی، تعاملی و اکتسابی است. بنابراین دیدگاهشان به ترتیب به رویکردهای ذاتی، تعاملی و اکتسابی نزدیکتر است. و نیز دیدگاه معلمان ابتدایی برای عامل روشهای آموزش در رویکرد ذاتی در مقایسه با رویکردهای اکتسابی و تعاملی دارای تفاوت معنادار بوده و دیدگاهشان احتمالا به رویکرد ذاتی نزدیکتر است. و نهایتا نتایج نشان داد که بین هیچ یک از عوامل و مولفه های برنامه درسی آموزش زبان فارسی در د
