اخیرا خلقیات ایرانی به عنوان یکی از موانع توسعه مورد نظر جامعهشناسان بوده است. هدف اصلی این تحقیق، شناخت ابعاد بنیادی خلقیات ایرانی در بستر دانشگاه بود. با استفاده از یک مطالعه پیمایشی و از از طریق روش نمونهگیری در دسترس، تعداد 833 دانشجو و 266 آموزشگر دانشگاهی از دانشگاههای علامه طباطبایی و کردستان مورد مطالعه قرار گرفتند. برای گردآوری دادهها از پرسشنامه محققساخته استفاده شد که روایی محتوای آن توسط متخصصان رشتههای جامعهشناسی و آموزش عالی و پایایی آن بر مبنای آلفای کرونباخ در سطح 9/0 تأیید شد. دادهها به وسیله آزمون تحلیل عاملی اکتشافی با روش مؤلفههای اصلی تحلیل گردید. نتایج پژوهش نشان داد که خلقیات دانشجویان ایرانی شامل؛ شش عامل بنیادی رفتار کلیشهای و توسل به نیرنگ در امور علمی، شخصیت چندوجهی و حسادت، خودکامگی و انتقادناپذیری در روابط بین فردی، تعصب، سوگیری و پیشداوری در فعالیت های علمی، روحیه استثمارپذیری، خودشیفتگی و گرایش به کار فردی بود. همچنین خلقیات آموزشگران شامل؛ شش عامل منفعت طلبی و تجاوز به حقوق دیگران در انجام امور علمی، روحیه بهرهکشی و شخصیت چندوجهی، خودکامگی و متوقع بودن، سوگیری، پیشداوری و تعارف در فعالیت های علمی، روحیه پرسشگری و سماجت علمی، خودشیفتگی و تمایل به کار فردی بود. در مجموع نتایج نشان داد که خلقیات آموزشگران و دانشجویان نمودی از خلقیات عمومی جامعه ایرانی است.
