منیت انرژی از مهم ترین مباحث جامعه ی بشری است که بر بسیاری از تنش ها و روابط بین کشورهای مختلف تأثیرگذار است. منابع انرژی را می توان یکی از عوامل ایجاد امنیت و پایدار شدن اقتصاد های جهان دانست. با توجه به گستردگی مفهوم امنیت انرژی و اثرات متقابلی که در حوزه های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و محیط زیستی دارد، لازم است تهدیدات و عوامل مؤثر و تعیین کننده ی وضعیت امنیت انرژی در کشور شناسایی و موردبررسی قرار گیرد و راهکارهایی در جهت بهبود شرایط امنیت انرژی ارائه شوند. شاخص ریسک امنیت انرژی با تقسیم بندی عوامل مؤثر بر امنیت انرژی در حوزه های ژئوپلیتیک، اقتصادی، سیاسی و محیط زیستی، با سنجش 29 مؤلفه تعیین کننده، میزان تهدیدات و ریسک علیه امنیت یک کشور را موردبررسی قرار می دهد. در این پژوهش به بررسی تأثیر مصرف انرژی های تجدید پذیر و تجدید ناپذیر بر شاخص ریسک امنیت انرژی برای دوره ی زمانی 1395-1360 در کشور ایران پرداخته شده است. در این پژوهش از روش خود رگرسیونی با وقفه های توزیعی برای تخمین رابطه ی کوتاه مدت و بلندمدت استفاده شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد مصرف انرژی های تجدید ناپذیر در بلند مدت تأثیر مثبت و معناداری بر شاخص ریسک امنیت انرژی در ایران دارد؛ اما مصرف انرژی های تجدید پذیر در بلندمدت تأثیر معناداری بر شاخص ریسک امنیت انرژی نداشته است. جنگ تأثیر مثبتی بر ریسک امنیت انرژی دارند. تحریم های نفتی، اندازه ی دولت تأثیر منفی بر ریسک امنیت انرژی دارند.
