تحلیل خطر احتمالاتی زمین لرزه ابزاری سودمند است که محققین به کمک آن به برآورد شدت زمین لرزه و انجام پیش بینی های لازم جهت مقابله با زمین لرزه می پردازند. در تحلیل خطر لرزه ای احتمالاتی به کمک مدل های ریاضی به برآورد توزیع چگالـی بزرگای زمین لرزه هـای رخ داده پرداخته شده، سپس به کمک این توزیع چگالـی، پارامترهای لرزه خیـزی ناحیه مورد مطالعه تخمین زده مـی شود. به دلیل نقش مهم توزیع چگالی بزرگا در علم تحلیل خطر احتمالاتی لرزه ای استفاده از روش های ریاضی نوین جهت برآورد هرچه دقیق تر این توزیع همواره مورد توجه محققین بوده است. در این بین به اثبات رسیده است که استفاده از روش های آماری ناپارامتریک به عنوان یک روش جدید، می تواند دقت تخمین چگالی بزرگا را بهبود بخشد. به دلیل ماهیت پیچیده و غیرخطی توزیع بزرگای زمین لرزه، روش های سنتی پارامتریک که غالبا براساس رابطه ریشتر-گوتنبرگ می باشند، قادر به برآورد دقیق توزیع بزرگا در تمامی الگوهای لرزه خیزی نمی باشنـد. به همین دلیل استفاده از روش های ناپارامتریک به دلیل در نظر گرفتن کمترین فرضیات اولیه در مورد توزیع مورد نظر، در صورت وجود هرگونه پیچیدگی در توزیع واقعی بزرگا، یک جایگزین مناسب برای روش های پارامتریک سنتی باشد. شبیه سازی مونت کارلو کارآیی روش های ناپارامتریک نسبت به روش های پارامتریک را در تمامی الگوهای لرزهخیزی موجود، به اثبات رسانده است. به عنوان یک مطالعه موردی لرزه خیزی ایالت لرزه زمین ساخت البرز-آذربایجان با استفاده از روش های ناپارامتریک مورد بررسی قرار گرفته و با نتایج روش های پارامتریک مقایسه شده است. نتایج این بررسی نشان می دهد که در مورد ایالت لرزه زمین ساخت البرز-آذربایجان، روش های پارامتریک سنتی، سطح لرزه ای موجود را به صورت دست پایین نتیجه می دهند.
