زمینه: چالش های زبانی تدریس در ایران به طور عام و در مناطق دو زبانه به صورت خاص یکی از موانع یاددهی یادگیری در – اغلب دروس به ویژه در درس هایی است که با خواندن و نوشتن و درک مطلب ارتباط مستقیمی دارند. هدف: تحقیق حاضر به شناسایی چالش های زبان شناختی تدریس فارسی در بین کودکان 6 تا 11 ساله در مناطق دوزبانه می پردازد. روش: رویکرد تحقیق کیفی است و از روش روایتی برای استخراج تجربه های عمیق معلمان ابتدایی در مورد مشکلات زبانی تدریس زبان فارسی استفاده شد. سپس از طریق کدگذاری روایت های جمع آوری شده تحلیل شد. برای این منظور از روش کدگذاری باز، محوری و انتخابی استفاده شد. با روش اشباع نظری و به شکل هدفمند تعداد 04 نفر معلم با سابقه ناحیه ک شهر سنندج که دارای تجربه هایی در زمینه مشکلات زبانی تدریس بودند، صرف نظر از جنسیت، جهت مصاحبه انتخاب شدند. یافته ها: یافته ها نشان می دهد که معلمان چالش های گوناگونی حین تدریس فارسی در مدارس دارند. از نظر معلمان کتاب های درسیدارای یک مشکل عمده هستند و آن تنها پرداختن به زبان معیار و بی توجهی به زبان و گویش های محلی گوناگونی است. شاگردان مطالب کتاب را به خوبی درک نمی کنند و در فهمیدن و به کار بردن آن دچار مشکل می شوند. نتابج: نتایج تحقیق نشان دادند که باید توجه بیشتری به زبان ها و گویش های محلی و بومی شود زیرا تلفیق زبان معیار و رسمی با زبانهای بومی نه تنها از ارزش و عمق یادگیری زبان رسمی نمی کاهد بلکه موجب تلفیق و یادگیری هر دو نوع زبان رسمی و غیر رسمی می شود. کاربردهای احتمالی: نتایج تحقیق حاضر در تدوین کتاب های درسی فارسی و نیز برنامه درسی تربیت معلم مفید خواهد بود. به این معنا که باید مهارت های معلمان در رابطه با چالش های زبانی حین تدریس در این دوره ها افزایش یابد.
