کیوان بلند همتان

زمینه: فقدان نهادینه شدن آموزش کدها و استانداردهای حرفهای و اخلاقی در مؤسسات آموزشی و پژوهشی چالش مهمی است. بنابراین تحقیـق حاضر به این موضوع میپردازد که آیا اساتید دانشگاه و دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانش و نگرش کافی را درباره دسـتورالعملهـای اخلاقـی دارند. روش: پژوهش حاضر از نوع پژوهشهای پس رویدادی است. جامعه مورد بررسی درایـن تحقیـق کلیـۀ اسـاتید و دانـشجویان کارشناسـی ارشـد دانشکدههای دانشگاه کردستان شامل علوم انسانی، منابع طبیعی، فنی مهندسی و کشاورزی است که از میان آنهـا تعـداد 397نفـر از دانـشجویان تحصیلات تکمیلی و 138نفر استاد، با استفاده از نمونهگیری طبقهای، به عنوان نمونۀ تحقیق، انتخاب شدند. ابزار جمعآوری اطلاعات )برای دانش و توجه پژوهشگران نسبت به دستورالعملهای اخلاقی( بهوسیلۀ پرسشنامۀ مبتنی بر دستورالعملهای اخلاقی) APA ویژه محققان علوم انـسانی( و نیز پرسشنامۀ محقق ساخته مبتنی بر دستورالعملهای اخلاق در علوم و فن آوری NENT) 1 ویژه محققان علـوم و فنـی مهندسـی( بـود. بـرای تحلیل اطلاعات از آزمونهای تی تک نمونهای، تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی دانکن استفاده شد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان میدهند که؛ به صورت کلی آگاهی نسبت به دستورالعملهای اخلاق در پژوهش در بین اساتید نزدیک به متوسـط و آگاهی نسبت به دستورالعملهای اخلاق در پژوهش در میان دانشجویان تحصیلات تکمیلی پایین است. همچنین، میزان آگاهی و توجـه اسـاتید و دانشجویان برحسب رشته تحصیلی و دانشکده تفاوت معنیداری دارد. نتیجه گیری: بهطورکلی اغلب اساتید و دانشجویان آگاهیهای عمومی نسبت به اخلاق در پژوهش دارند، اما چنین آگـاهی هـایی در حـد کامـل نیست