مقدمه و هدف: اگرچه اخلاق حرفه ای در همه حرفه ها و مشاغلی که به طور مستقیم با ارباب رجوع برخورد دارند، بسیار مهم است ولی در علوم پزشکی، این عامل اهمیت و ضرورت بیشتری دارد. لذا هدف این مطالعه؛ طراحی چارچوب مفهومی برای تدوین محتوا و آموزش و ارزشیابی اخلاق حرفه ای در علوم پزشکی است. روش شناسی: این مطالعه، به روش ترکیبی یا آمیخته انجام شد. طوری که در اجرای آن، روش های کمی و کیفی در کنار یکدیگر به کار گرفته شد. از یک سو این پژوهش را می توان نوعی پژوهش کیفی دانست. به بیان دیگر گرچه برای پاسخگویی به پرسش های پژوهش، در پاره ای موارد از اعداد و ارقام استفاده شده است، لیکن جمع آوری و تحلیل داده ها نه در قالب کمی، بلکه به صورت عمده به شکل کیفی و به شیوه هدفمند صورت گرفت. به گونه ای که مراحل انجام این مطالعه به سه صورت انجام شد؛ در مرحله اول برای شناسایی وضعیت مطلوب از طریق بررسی و مطالعه مبانی نظری اخلاق حرفه ای در علوم پزشکی همچنین به دست آوردن تصویری از وضعیت موجود، تلاش می شود با بهره گیری از نظر متخصصان و همچنین مروری بر منابع و مطالعات تخصصی، تصویری از وضعیت مطلوب ترسیم شود. در مرحله دوم به منظور تبیین الگوی مطلوب برنامه درسی اخلاق حرفه ای گرایی در علوم پزشکی ایران، ساختار الگوی مطلوب در سطوح کلان، میانی و خرد تعریف خواهد شد. در مرحله سوم برای اطمینان از کارآمدی الگوی برنامه درسی پیشنهادی، مرحله اعتبارسنجی انجام می شود. یافته ها: پس از جمع بندی مفاهیم و مقوله ها در قالب مؤلفه های برنامه درسی (اهداف، محتوای آموزشی، اجرا یا استراتژی های آموزشی و ارزشیابی) در مجموع 150 گزاره مفهومی، 1 مقوله اصلی و 4 مقوله فرعی و 1 زیرمقوله به همراه تحلیل پایانی و گزارش یک الگوی برنامه درسی اخلاق حرفه ای برای دانشجویان علوم پزشکی ارائه شد و در نهایت الگوی طراحی شده، توسط متخصصان برنامه درسی و اخلاق پزشکی با روش دلفی مورد تأیید قرار گرفت. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد تدوین برنامه های آموزشی یکسان و مدون اخلاق حرفه ای از منابع بالادستی بسیار ضروری است همچنین تبیین محتوای آموزشی اخلاق حرفه ای کاربردی و قابل اجرا، آموزش و ارزشیابی مستمر اصول اخلاق حرفه ای در همه دوره ها و رشته های تحصیلی جهت نهادینه کردن اصول اخلاق حرفه ای در سه حوزه آموزش، پژوهش و درمان، بسیار لازم است.
