یکی از شاخص های پیشرفت اجتماعی در جهان، آموزش وپرورش و نحوه بهره مندی از آن است؛ بنابراین باید کشورها باید در راستای ایجاد فرصت های برابری برای دستیابی به آموزش بکوشند. پژوهش حاضر با هدف درک نابرابری های آموزشی به عنوان یک عامل مهم در تعلیم و تربیت و بررسی راهکارهای استفاده شده برای رفع آن انجام شده است. در این پژوهش از روش روایت نگاری استفاده شد. میدان تحقیق معلمان و مدیران شهرستان سنندج در سال 1398 بودند که با استفاده از نمونه گیری هدفمند و در نظر گرفتن اشباع نظری داده ها، 17 نفر از آن ها به عنوان نمونه انتخاب و در پژوهش مشارکت داشتند. داده های این پژوهش با استفاده از مصاحبه اپیزودیک جمع آوری و با داده ها به شکل استقرایی و با استفاده از تحلیل مضمونی و با استفاده از نرم افزار 10 MAXQDA مورد تحلیل قرار گرفت. تحلیل ها نشان داد که که معلمان و مدیران نابرابری های آموزشی را به عنوان محرومیت از اشتیاق تحصیلی و نابرابری در عدالت توزیعی برداشت کرده بودند و سعی در ایجاد شرایط مطلوب و به حداقل رساندن این امر داشتند از طرف دیگر برابرسازی فرصت های آموزشی و عدالت گستری راهکارهای جبرانی بود که آن ها در مواجهه با نابرابری های آموزشی به کار می بردند. نتایج پژوهش پیشنهاد می کند که سیاست های نظام آموزش وپرورش در راستای توجه به مدارس نواحی کم برخوردار و کاهش نابرابری های آموزشی مورد تجدی نظر قرار بگیرند.
