اعضای هیئت علمی از نیروهای انسانی حساس و مهم در دانشگاهها هستند که میزان همکاری و روابط آنها با یکدیگر علاوه بر توسعه و خلق دانش میتواند ارتقاء کیفیت دانشگاه را نیز در پی داشته باشد. پژوهش حاضر با در نظر گرفتن این مهم به بررسی هم نویسندگی اعضای هیئت علمی به عنوان جنبه قابل مشاهده همکاری علمی در ده سال اخیر پرداخته است. روش این پژوهش کاربردی و با روش کتابخانهای است. کلیه تولیدات علمی منتشرشده اعضای هیئت علمی در مجلات سه دانشگاه تربیت مدرس، رازی و کردستان طی سالهای 1389تا 1398جامعه پژوهش را تشکیل داده اند. ارائه نتایج و توصیفها با استفاده از نرم افزار اکسل انجام شد. یافته ها نشان داد که هم نویسندگی اعضای هیئت علمی در ده سال اخیر روند صعودی و رو به رشدی داشته است اما نسبت به مقالات منتشرشده در طی این چند سال در سطح مطلوبی قرار ندارد اما این روند روبه رشد نشان میدهد که اهمیت همکاری در دانشگاهها و اعضای هیئت علمی در حال تقویت شدن است لذا پژوهش حاضر پیشنهاد میکند که نقش دانشگاهها در ایجاد زمینه های این همکاریها بیشتر موردتوجه قرار بگیرد.
