تدوین برنامه توسعه اقتصادی و اشتغالزایی روستایی، ضمن توجه بسیار به شناخت دقیق وضعیت موجود روستاها که اولین گام برای برنامه ریزی های همه جانبه است، با مشارکت جوامع محلی مورد بررسی، به پیشنهادات و راهکارهایی در راستای بهبود وضعیت اشتغال نواحی محروم، به شناسایی این نقاط و برنامه ریزی متناسب با شرایط اقتصادی، اجتماعی و محیطی آن ها می پردازد. به لحاظ روش شناختی، این برنامه متکی بر پارادایم تفسیرگرایانه است و جهت جمع آوری اطلاعات مورد نیاز به تکنیک های متنوعی از جمله مصاحبه نیمه ساخت یافته، بحث گروهی، قدم زدن عرضی، نیم رخ های تاریخی، مشاهده مشارکتی، ارزیابی سریع روستایی، ارزیابی مشارکتی روستایی متکی که در کنار این تکنیک ها، برگزاری کارگاه های توجیهی و تحلیلی نیز می تواند مؤثر واقع شود و جریان دریافت اطلاعات واقعی از جامعه محلی را تسهیل نماید. آنچه که در این فرایند اهمیت فراوانی دارد گذار از برنامه ریزی های از بالا به پایین و نادیده گرفتن جوامع محلی و مشارکت آن ها به تدوین برنامه های توسعه ای با تاکید بر توسعه و مشارکت محلی است که در نهایت خروجی مطالعات، تعریف پروژه هایی با میزان آورده بخش های مختلف دولتی، خصوصی و تعاونی است که برآوردی از میزان اشتغال و پایداری را در ابعاد محلی، منطقه ایی و ملی و گاهاً فراملی به دست می دهد.
