ارزشیابی فرایندی برای قضاوت درباره شایستگی یا ارزش چیزی به حساب می آید. " انسانها با استفاده از عقل سلیم و تجربه همواره با ارزشیابی سروکار دارند با این حال ارزشیابی حرفه ای چیزی فراتر از عقل سلیم و تجربه است"(ابیلی،1375: 17). این واژه در آموزش، طبیعتاً در صدد قضاوت درباره مطلوبیت و ارزش پدیده های آموزشی مانند دانشجو، معلم، نظام آموزشی، برنامه درسی و غیره می باشد. وجه مشترک همه این تعاریف، تصمیم گیری است (مک دیوید، هش و هاورتون ، 2013). هدف این پژوهش بررسی تجارب دانشجویان کارشناسی ارشد گروه علوم تربیتی از گونه ها، روش ها و الگوهای ارزیابی اساتید، ویژگی های این روش ها، دسته بندی آنها، ارتباط آنها با مقوله هایی چون روایی و پایایی، عدالت آموزشی و در نهایت ویژگی های یک روش ارزشیابی مناسب از دید آنان است. راهبرد این پژوهش کیفی و از نظر روش مبتنی بر مطالعات پدیدارنگاری است. پدیدارنگاری یک روش تحقیق کیفی، در درون پارادایم تفسیرگرا است که با استفاده از روش های خاص به بررسی راههای متفاوتی که در آن مردم پدیده ها را تجربه و یا در مورد آنها می اندیشند، می پردازد(مارتن ، 1986). مشارکت کنندگان در پژوهش 10 نفر از دانشجویان کارشناسی ارشد علوم تربیتی ( گرایش های برنامه ریزی درسی، برنامه ریزی آموزشی و مدیریت آموزشی) بودند که بصورت هدفمند انتخاب شدندمعیار ادامه این پژوهش به این صورت بود که تا زمانی که شرکت کنندگان درباره عملکرد اساتیدشان نظر متفاوتی داشتند ادامه داشت و پس از 10 نفر از دانشجویان گروه علوم تربیتی به اشباع نظری رسیدیم. روش گردآوری داده ها و اطلاعات مصاحبه نیمه ساختارمند و تجزیه و تحلیل مصاحبه ها با استفاده از روش استقرایی انجام شد. با ترسیم افق های درونی و بیرونی، در نهایت، فضای نتیجه پژوهش طراحی گردید. نتایج نشان می دهد که مقوله هایی چون برنامه ریزی داشتن، تمرین و تکرار، مطالعه روزانه، نکته برداری، تلاش بیشتر، ذهنیت استاد نسبت به دانشجو، فعال بودن، ارزشیابی متناسب با موضوع تدریس، توجه به علایق دانشجو، حضور به موقع در کلاس، خوب گوش دادن، رابطه استاد با دانشجو، نبود تعامل بین استاد و دانشجو، در ارزیابی تاثر گذاشته است. از جمله نقاط ضعف ارزیابی اساتید می توان به مواردی چون سنجش حیطه دانش ، ضعیف، خیلی کم، بالا بردن قوه تجزیه و تحلیل اشاره نمود.
