هدف از انجام این پژوهش مطالعه نگرش دانش آموزان مقطع متوسطه به ریاضیات و ارزیابی آنان از برنامه درسی کنونی ریاضیات (نمونه موردی شهرستان کامیاران) است که از نظر رویکرد، کمی و از نظر روش جزء تحقیقات توصیفی پیمایشی که به لحاظ هدف پژوهش نیز در زمره تحقیقات کاربردی محسوب می شود. جامعه آماری این پژوهش تمامی دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان کامیاران (1800 نفر) است که از این تعداد براساس جدول کرجسی مورگان تعداد 300 نفر به روش خوشه ای تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گرد آوری اطلاعات در پژوهش پرسشنامه های نگرش به ریاضی فنما-شرمن (1976) و ارزیابی برنامه درسی ریاضی ما و یو (2004) می باشد. در بخش کمی پژوهش، نتایج با انجام آمار توصیفی (درصد فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی براساس آزمون های t تک نمونه ای و مستقل و همچنین ضریب همبستگی پیرسون با استفاده از نرم افزار spss انجام گرفت. نتایج آمار توصیفی و آزمون تی تک نمونه ای برای مولفه نگرش به ریاضی نشان می دهد در نمونه مورد بررسی دانش آموزان نگرشی مثبت به ریاضی دارند. همچنین نتایج آزمون تی برای مولفه ارزیابی برنامه درسی نشان می دهد دانش آموزان ارزیابی مطلوبی از برنامه درسی کنونی تدوین شده برای ریاضیات ندارند. از طرفی نتیجه آزمون ضریب همبستگی پیرسون نشان می دهد بین مولفه های نگرش به ریاضی و ارزیابی برنامه درسی ریاضیات رابطه معنادار و مستقیم وجود دارد. همچنین نتایج آزمون تی مستقل نشان دهنده عدم تفاوت دانش آموزان دختر و پسر به لحاظ نگرش به ریاضیات است.
