یکی از دغدغه های اصلی نظام های آموزشی این است که برنامه های درسی را به گونه ای طراحی کنند که بیشترین مطلوبیت را فراهم آورد. در این راستا از جمله عوامل مهمی که می تواند در تعیین مطلوبیت برنامه-های درسی حائز اهمیت باشد، میزان و کیفیت مشارکت ذینفعان و دست اندرکاران نظام آموزشی - به ویژه معلمان - در فرایند برنامه ریزی درسی می باشد که چگونگی مشارکت آنها در فرایند برنامه ریزی درسی می-تواند عامل تعیین کننده ای در ارتقای فرایند های یاددهی- یادگیری باشد. در این پژوهش، هدف ما بررسی موانع و سازوکار های مشارکت معلمان عضو گروه های آموزشی در برنامه ریزی درسی می باشد. رویکرد این تحقیق کمی و از نوع توصیفی می باشد. جامعه ی آماری شامل کلیه دبیرانی است که در سال تحصیلی91-92 در گروه های آموزشی دوره متوسطه شهرستان سنندج مشارکت دارند. با توجه به جامعه آماری که تعداد و حجم آن محدود می باشد ما از طریق سرشماری کامل، داده های مورد نیاز را جمع آوری کرده ایم. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است که جهت بررسی روائی محتوایی آن، به نظر 5 نفر از اساتید دانشگاه استناد گردیدکه روائی تمام سؤالات مورد تأیید قرار گرفت. و نتایج سنجش پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ 87% به دست آمد. در تجزیه و تحلیل داده ها، در بخش آمار توصیفی، از شاخص هایی همچون جداول توزیع فراوانی، میانگین، انحراف استاندارد و در قسمت آمار استنباطی از آزمون tتک نمونه ای، آزمونtمستقل و آزمون تحلیل واریانس یک راهه استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می-دهد که ساختار بوروکراتیک اداری و سیستم متمرکز برنامه ریزی درسی، نقص ساختار آموزش و تربیت معلم، وجود فرهنگ مجری بودن محض و عدم آگاهی دبیران از جایگاه و نقش خود به عنوان عنصر اثرگذار در فرایند برنامه ریزی درسی، الزامی نبودن ساختار مدرسه محور در نظام آموزشی و برخی موارد دیگر، از جمله موانع مشارکت معلمان در فرایند برنامه ریزی درسی بودند. و همچنین نتایج نشان داد که از دیدگاه معلمان، از جمله سازوکارهای مهم جهت ارتقای مشارکت آنها در فرایند برنامه ریزی درسی عبارت است از: مشارکت در قالب شورای معلمان، مشارکت در کمیته های اصلاح برنامه درسی، مشارکت در ضمن اجرای آزمایشی برنامه درسی ملی.
