یکی از ابعاد نظام آموزشی که بایستی متناسب با تغییرات جهانی مورد بازنگری قرار گیرد، نظام برنامه درسی است. به همین دلیل شناسایی راهکارها و موانع بین المللی شدن بخشی از نظام آموزش عالی یکی از الزامات کنونی سیستم آموزش عالی در جهان می باشد. بین المللی کردن برنامه های درسی به خلق زبانی مشترک منجر می شود. هدف از این پژوهش کاربردی شناسایی موانع موجود بر سر راه بین المللی شدن برنامه های درسی آموزش عالی و همچنین تعیین راهکارهای جهت غلبه بر این موانع است؛ برای شناسایی این موانع و راهکارها از یک پرسشنامه 63 سؤالی بر مبنای مقیاس لیکریت استفاده شده است. این پژوهش از نوع توصیفی و آزمون آماری مورد استفاده در آن، تی مستقل، تحلیل واریانس یک طرفه، تی تک نمونه ای و آزمون فریدمن است. از آنجا که جامعه آماری پژوهش محدود است لذا نمونه برابر با جامعه و از روش سرشماری کامل استفاده شده است که عبارتند از اساتید هیأت علمی گروه های دانشکده فنی و مهندسی دانشگاه های شهر سنندج (اعم از دانشگاه کردستان، دانشگاه پیام نور، دانشگاه آزاد) که در سال تحصیلی91-92 مشغول به تدریس و آموزش هستند. با توجه به نتایج این پژوهش بین پاسخ های ارائه شده اغلب هماهنگی وجود دارد و بعضاً تفاوت های هم مشاهده می شود. یافته های تحقیق اغلب بیانگر آن است که اعضای هیئت علمی عوامل فرهنگی، انسانی، ساختاری، تجهیزاتی، محتوای و روش تدریس را به عنوان موانع بین المللی سازی برنامه های درسی می دانند. همچنین تجزیه و تحلیل داده ها در قالب آزمون تی مستقل بر اساس جنسیت نشان داد که جنسیت بر موانع بین-المللی سازی اثر گذار نیست و تجزیه و تحلیل داده ها در قالب آزمون تحلیل واریانس یک طرفه بر اساس گروه-های آموزشی نشان داد که بین نظرات اعضای هیئت علمی به تفکیک گروه آموزشی آن ها در خصوص موانع بین المللی سازی برنامه های درسی تفاوت وجود ندارد؛ نتایج پژوهش در مورد راهکارهای ارائه شده در پرسشنامه نشان داد که جنسیت، سابقه کاری و گروه آموزشی بر روی نظرات اعضای هیئت علمی در مورد راهکارهای سیاسی، ارتباطی، دانشگاهی و خدماتی تأثیر نداشته است و اعضای هیئت علمی این راهکارهای ارائه شده را برای بین المللی کردن برنامه های درسی مناسب می دانند.
