انقلاب اسلامی ایران، صرف نظر از این که بساط استبداد کهن ایرانی را برچید و ساختارهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی نظم موجود را دگرگون ساخت، به مصنوعی جالب توجه برای نظریه های رایج و بدیع در علوم اجتماعی تبدیل شد و حاصل مطالعه ی آن پدید آمدن چرخشی پارادایمی در نگاه به نظم جهانی بود. در ایم مقاله پرسش اصلی این است که انقلاب ایران به چه دلایلی و از کدام ابعاد برای فوکو تأمل برانگیز بود؟
