تمایل به برقراری ارتباط در حوزۀ فراگیری زبان دوم بهدلیل نقش کلیدی آن در بهبود توانش ارتباطی فراگیران، مورد توجه ویژهای بوده است. در این راستا، تحقیقات زیادی عوامل اثرگذار بر تمایل به برقراری ارتباط در موقعیتهای انگلیسی بهعنوان زبان خارجی را بررسی کردهاند. باوجوداین، این سازه بر روی فراگیران زبانهای خارجی دیگر موردتوجه زیادی قرار نگرفته است. بهعنوان تلاشی برای شفافسازی این حیطۀ تحقیقاتی، پژوهش حاضر به بررسی تأثیرات عزم و خودِ آرمانی زبان دوم بهعنوان عوامل پیشبینیکنندۀ تمایل به برقرای ارتباط در میان فراگیران فارسی بهعنوان زبان خارجی پرداخته است. به این منظور، تعداد 153 فراگیر زبان فارسی، بهعنوان زبان خارجی، از میان دانشجویان بینالملل دانشگاه کردستان، بهمثابۀ شرکتکننده انتخاب شدند. جمعآوری دادهها با پخش سه پرسشنامۀ تمایل به برقراری ارتباط، عزم و خودِ آرمانی زبان دوم انجام شد. برای تحلیل دادهها و بررسی مدل ساختاری، از روش مدلِ معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج این تحلیلها بیانگر این بود که هرچند هردو متغیر بهطور معناداری بر تمایل به برقراری ارتباط اثرگذار بودند، تأثیر منحصربهفرد خودِ آرمانی زبان دوم، در میان فراگیران زبان فارسی بهعنوان زبان خارجی بیشتر از عزم بود. درپایان، پیامدهای این یافتهها مورد بحث قرار گرفت.
