امروزه مسئولیت پذیری اجتماعی ازجمله مهم ترین عناصر فلسفه وجودی سازمان ها است مسئولیت پذیری اجتماعی را قبول مسئولیت یک سازمان به رفتار اجتماعی مسئولانه معنی می کنند که این رفتار پاسخ مطلوبی به تقاضای جامعه و گروه های نفوذگذار آن است. سیستم آموزش وپرورش هم یکی از بخش های توسعه ی اجتماعی در هر جامعه ای قلمداد می شود. ازجمله مهم ترین اهداف سیستم آموزشی، رشد و توسعه ی مهارت های اجتماعی ازجمله مسئولیت پذیری اجتماعی است. هدف از انجام دادن این پژوهش، دستیابی به ادراک معلمان و مدیران از مفهوم مسئولیت پذیری اجتماعی است. مطالعه حاضر به شیوه کیفی و از نوع پدیدارشناسی با نمونه گیری هدفمند و از طریق مصاحبه ژرف نگر با 18 نفر از معلمان و مدیران سطح شهر سنندج انجام گرفت که حداقل سه سال از اشتغال آن ها (تدریس و مدیریت در مدارس) در سازمان آموزش وپرورش گذشته بود. ابزار گردآوری اطلاعات مصاحبه نیمه ساختاریافته بود. تجزیه وتحلیل متن مصاحبه ها با روش دیکلمن و همکاران (1989) صورت پذیرفته است. یافته های حاصل از تجارب معلمان و معلمان در دو بخش کلی ادراک افراد و تجربیات افراد از بحث مسئولیت پذیری موردنظر بوده است و در سه بخش مسئولیت های فردی، اقتصادی اجتماعی و سازمانی تقسیم بندی شده است که شامل 47 مضمون فرعی و 13 مضمون اصلی که شامل: تعامل سازنده با محیط دانش آموزان، تعامل سازنده با همکاران، مسئولیت پذیری اخلاقی، حفظ ظاهر و رفتار فردی، مسئولیت پذیری فردی، ناآگاهی و بی تفاوتی اعضای جامعه مدرسه، عمل در چارچوب قوانین و مقررات، مسئولیت پذیری نسبت به سازمان، مسئولیت پذیری نسبت به مسائل اجتماعی، مسئولیت پذیری در قبال نقش های مختلف، مسئولیت پذیری نسبت به والدین، مسئولیت پذیری در مفهوم روابط گروهی و درگیر شدن در مسائل فردی دانش آموزان هست. نتایج حاصل از پژوهش حاضر می تواند برای مسئولان آموزش وپرورش و سایر پژوهشگران علاقه مند در این حوزه مورداستفاده قرار گیرد و تصویری روشن از ادراکات معلمان و مدیران را از مفهوم ارائه نماید.
