این تحقیق به بررسی مسأله ی زمان بندی تک ماشین با دو عامل استفاده کننده می پردازد. استفاده ی همزمان دو یا چند عامل از یک ماشین مشترک، یکی از مهم ترین مفروضاتی است که در سال های اخیر مورد توجه محققین بوده است. دو عامل مستقل هر یک دارای مجموعه ای از کارها هستند و می خواهند آنها را با توجه به هدف خود روی یک ماشین مشترک زمان بندی کنند. تمام کارها در زمان صفر در دسترس بوده و پردازش آنها بدون وقفه صورت می گیرد. زمان پردازش کارها و موعد تحویل آنها قطعی و مشخص است. رویکرد هر دو عامل تحویل به هنگام کارهای مربوط به خود است و هدف مسأله زمان بندی تمام کارها است به طوری که مجموع زودکردها و دیرکردهای مربوط به کارهای عامل اول کمینه شود به شرطی که هیچ یک از کارهای عامل دوم زودکرد یا دیرکردی بیش تر از یک حد مشخص نداشته باشد. به دلیل بی قاعده بودن تابع هدف، وجود بیکاری های غیرضروری بین پردازش کارها می تواند مفید باشد و این موجب افزایش پیچیدگی مسأله می شود. این مسأله با دو رویکرد مختلف مدل سازی شده است و پس از آن، مجموعه ای از ویژگی ها و قواعد برتری جواب ها به صورت قضایای غلبه ارائه و اثبات شده اند. به دلیل پیچیدگی مسأله، نمی توان یک الگوریتم با زمان حل چندجمله ای برای آن ارائه داد. در نتیجه، دو الگوریتم بهبود حریصانه و شش الگوریتم ابتکاری جست وجوی محلی با ایده های مختلف برای حل مسأله ی مذکور توسعه داده شده است. در پایان، به منظور ارزیابی عملکرد الگوریتم های مختلف، تعدادی مسأله ی نمونه طراحی و حل شده است. نتایج محاسباتی کارآیی الگوریتم های ارائه شده را نشان می دهند.
