نشت نفت دریایی، ناشی از خطاهای انسانی یا بلایای طبیعی، خطرات قابل توجه زیست محیطی-اجتماعی و اقتصادی به همراه دارد. برای مدیریت موثر و به حداقل رساندن تأثیر نشت نفت، پیشگیری رویکردی ایده‌آل است؛ با این حال، وجود طرح‌های اضطراری برای کاهش اثرات نامطلوب در صورت وقوع نشت نفت بسیار مهم هستند. یکی از مهمترین تصمیماتی که در فاز پیش از حوادث نشت نفت باید اتخاذ شود، مکان‌یابی ایستگاه‌های ساحلی یا دریایی برای نگهداری تجهیزات جمع‌آوری لکه‌های نفت است. تصمیمات مکان‌یابی باید به گونه‌ای اتخاذ شوند که در کوتاه‌ترین زمان ممکن، بیشترین مساحت آلوده شده توسط لکه نفتی، با استفاده از تجهیزات پاکسازی پوشش داده شود تا از انتشار نفت به سمت خط ساحلی جلوگیری شود. در شرایطی که امکان جمع‌آوری تمامی آلودگی وجود نداشته باشد، سوزاندن باقیمانده لکه‌های نفتی در محل گزینه‌ای مناسب برای حذف آلودگی باقی مانده و به حداقل رساندن آسیب کلی است. با این حال، سوزاندن در محل دارای معایبی مانند آلودگی هوا ناشی از ذرات معلق و انتشار گازهای سمی در هوا یا آب است که باعث عدم استفاده گسترده و پذیرش این روش به عنوان یک روش مدیریت آلودگی نفتی شده است. در این پایان‌نامه، مسأله مکان‌یابی و استقرار دو دسته تجهیزات سطح اول و دوم مهار نشت فرآورده‌های نفتی مورد بررسی قرار می‌گیرد. با در نظر گرفتن احتمال نشت فرآورده‌های نفتی در مناطق تحت بررسی، تعدادی سایت منتخب برای استقرار این تجهیزات، در نظر گرفته می‌شود. با توجه به محدودیت بودجه، هدف، انتخاب تعداد مشخصی از سایت‌ها است به نحوی‌که دو تابع هدف شامل مجموع کل هزینه‌ها (هزینه‌های خرید تجهیزات، احداث سایت‌ها و ارسال تجهیزات به محل نشت) و مجموع کل آلودگی آب (ناشی از نشت فرآورده‌های نفتی) و هوا (ناشی از سوزاندن مواد نشتی) کمینه شود. در این راستا یک مدل ریاضی ارائه و توسعه داده شده که با استفاده از روش نیل به هدف حل شده است. در نهایت حساسیت نتایج به دست آمده از حل مدل ریاضی نسبت به تغییر در پارامترهای کلیدی مدل بررسی می‌شود.
