بروز مقاومت به علفکشها در علف‌های هرز یکی از عوامل تهدید کننده کاهش عملکرد در مزارع گندم ایران است. یک مطالعه گلخانه‌ای، در سال 1401 در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه کردستان به‌منظور بررسی مقاومت علف‌های هرز به علف‌کش‌های رایج در مزارع گندم آبی در برخی از شهرستان‌های غرب و جنوب غرب کشور شامل کامیاران، دهگلان، سقز، سنندج، شوشتر، ایلام و کرمانشاه انجام گردید. در پایان فصل رشد در مزارعی که کشاورزان از کارایی علفکشها در کنترل علف‌های هرز ناراضی و مشکوک به مقاومت بودند، اقدام به جمع‌آوری بذر گردید، نتایج انجام غربال اولیه نشان داد که از 44 توده مورد بررسی سه توده یولاف وحشی به علفکش کلودینافوپ پروپارژیل، مقاوم بودند. نتایج حاصل از بررسی تاثیر شش علفکش مورد کاربرد در گندم روی توده‌های مقاوم به کلودینافوپ پروپارژیل نشان داد که همه آن‌ها به‌طور قابل توجهی به دو علفکش سولفوسولفورون و مزوسولفورون+ یدوسولفورون+ دیفلوفنیکان حساس‌تر بودند که نشان دهنده وجود مقاوت عرضی منفی در این توده‌ها می‌باشد. از دلایل وجود مقاومت عرضی منفی در توده‌های مقاوم به کلودینافوپ شایستگی به مراتب کمتر این توده‌ها، نسبت به توده‌های حساس است. از پدیده مقاومت عرضی منفی در علف‌های هرز مقاوم به کلودینافوپ می‌توان به‌عنوان یک نقطه ضعف در اتخاذ استراتژی‌های مدیریت علف‌های هرز مقاوم به این علفکش بهره جست.
