پژوهش حاضر به منظور بررسی روند تغییرات کاربری اراضی و تاثیر آن بر فرسایش با استفاده از GIS و RS انجام شده است. برای انجام تحقیق از تصاویر سال 2000 و 2017 سنجده ASTER، ماهواره TERRA استفاده شد و نقشه کاربری اراضی با استفاده از دو روش شی گرا و پیکسل پایه تهیه شد. د ر هر د و روش از د اد ه های آموزشی یکسان برای طبقه بندی استفاد ه گرد ید ؛ سپس روش های ارزیابی صحت شامل د قت کلی و ضریب کاپای طبقه بندی استخراج شد و مشخص شد که نتیجه طبقه بندی به روش شیءگرا نسبت به روش پیکسل پایه 3% نتایج بهتری ارائه می دهد ، برای ارزیابی صحت نتایج در هر دو روش، از د اد ه های آموزشی استفاد ه گرد ید ؛ سپس مهم ترین روش های ارزیابی صحت شامل د قت کلی و ضریب کاپای طبقه بندی استخراج شد، نقشه پهنه بندی فرسایش با استفاده از نقشه های کاربری اراضی حاصل و عوامل شامل شیب، لیتولوژی، فاصله از جادّه، فاصله از آبراهه، بارش و خاک با استفاده از روش وزن دهی کرتیک و روش WLC انجام شد. نتایج نشان داد، در نقشه کاربری حاصل، بیشترین میزان مساحت در سال 2000 مربوط به کاربری مراتع می باشد که در سال 2017 به طور چشمگیری این کاربری کاهش یافته و به زمین های زراعی تبدیل شده است. با توجه به نقشه پهنه بندی فرسایش سال 2000 به ترتیب 79/8 و 2/28 درصد و با توجه پهنه بندی فرسایش 2017 به ترتیب 04/11 و 08/34 درصد از مساحت شهرستان در دو طبقه بسیار پرخطر و پرخطر قرار دارند. علت افزایش مساحت مربوط به طبقات بسیار پرخطر و پرخطر فرسایشی در حوضه مورد مطالعه را می توان، در تبدیل اراضی با پوشش مرتعی به اراضی زراعت آبی، افزایش مناطق مسکونی در حاشیه رودخانه و رعایت نکردن حریم رودخانه، افزایش خطوط ارتباطی و به تبع دخالت انسان در محیط دانست.
