پهنه بندی پتانسیل خطر زمین لغزش پیش شرط پیشگیری و کاهش ریسک مخاطرت به ویژه در مناطق کوهستانی مستعد لغزش است. زمین لغزش به عنوان یکی از بلایای طبیعی ویرانگر، تلفات انسانی و خسارت های اقتصادی زیادی را ایجاد می کند و همچنین به خطوط ارتباطی خسارت های قابل توجهی را وارد می کند. بنابراین هدف از انجام این مطالعه، پیش بینی مکانی خطر زمین لغزش در جاده سقز-مریوان با استفاده از مدل های پیش بینی کننده مکانی شامل تحلیل شبکه ای فازی (FANP) و تاپسیس فازی (FTOPSIS) می باشد. در مجموع 11 پارامتر شامل شیب، جهت شیب، نقشه رقومی ارتفاع (DEM)، لیتولوژی، کاربری اراضی، فاصله از گسل، فاصله از آبراهه یا رودخانه، فاصله از جاده یا خطوط ارتباطی، جنس خاک، انحنای شیب و بارش به منظور پهنه بندی خطر زمین لغزش استفاده شدند. در نهایت، عملکرد مدل ها با استفاده از منحنی ROC مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تحلیل منحنی ویژگی عملگر نسبی نشان داد که مدل های تاپسیس فازی و تحلیل شبکه ای فازی به ترتیب دارای مقدار AUC برابر 918/0 و 882/0 می باشند؛ بنابراین مدل تاپسیس فازی نسبت به تحلیل شبکه ای فازی دارای بالاترین مقدار AUC بوده و بهترین مدل برای پیش بینی خطر زمین لغزش در آینده در منطقه مورد مطالعه می باشد. در پایان، می توان نتیجه گرفت که دستیابی به یک نقشه پیش بینی مکانی دقیق و معقول می تواند به مدیران و برنامه ریزان شهری در شناسایی مناطق حساس به وقوع زمین لغزش جهت مدیریت بحران نواحی مستعد کمک شایانی بنماید.
