پژوهش حا ضر به منظور برر سی اثر تغییر کاربری بر ترکیب و پو شش سطحی مراتع و دیمزارهایی که به مدت سی سال رها شدهاند، در سه منطقه کیلک، صلوات آباد و سراب قامیش، در شهر ستان سنندج، صورت گرفت. در هر کدام از کاربری های مرتع و دیمزار 3 ترانسکت 100 متری مستقر و بر روی هر ترانسکت 10 پلات یک مترمربعی انتخاب شد که در مجموع 90 پلات در مرتع و 90 پلات در دیمزار بردا شت گردید. آنالیز آماری و مقایسات توسط آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون دانکن انجام شد. نتایج نشان داد که پوشش تاجی و خاک لخت در کاربری مرتع به ترتیب 8 و 9 درصد نسبت به کاربری دیمزار افزایش داشته است. نتایج تولید گیاهی بین دو کاربری دارای اختلاف معنی داری نبود. مقایسه ترکیب گونه ای نشان داد که در دیمزار رها شده یک ساله ها و گیاهان کلاس III به ترتیب 20 و 13 درصد افزایش، در مرتع گیاهان کلاس I و II به ترتیب 15 و 4 در صد افزایش و در دیمزار بوته ای ها و چند ساله ها به ترتیب 7 و 26 در صد به طور معنی داری کاهش داشته اند. بنابراین می توان نتیجه گرفت توالی ثانویه در ارا ضی رها شده با سی سال قدمت، اگرچه تغییراتی در ویژگی های پوشش گیاهی بوجود آورده اما همچنان با پوشش مراتع همجوار فاصله دارد.
