حسین جهانی عزیزآبادی

هدف از این مطالعه بررسی اثر دی سدیم فومارات (10 میلی مولار) و محلول ویتامین های E (104 میلی گرم در لیتر) و ویتامین B12 به تنهایی و یا به صورت همزمان، بر تولید اسیدهای چرب فرار در شرایط برون تنی بود. تیمارهای آزمایشی شامل: جیره پایه (شاهد)؛ جیره پایه بعلاوه دی سدیم فومارات؛ جیره پایه به علاوه 32 و یا 64 میکرولیتر از محلول ویتامین E؛ جیره پایه بعلاوه دی سدیم فومارات به علاوه 32 و یا 64 میکرولیتر از محلول ویتامین E همراه با 100 میلی گرم در لیتر محیط کشت، ویتامین B12؛ جیره پایه بعلاوه 50، 100 و 200 میلی گرم در لیتر محیط کشت ویتامین B12 با و بدون دی سدیم فومارات بود. نتایج حاصل نشان داد که افزودن دی سدیم فومارات و ویتامین E و B12 اثر معنی داری بر تولید کل و اسیدهای چرب فرار و نسبت مولی استات، بوتیرات، والرات، ایزوبوتیرات و ایزو والرات پس از 24 ساعت انکوباسیون نداشت. نسبت مولی پروپیونات در تیمارهای حاوی دی سدیم فومارات به صورت انفرادی و همراه با ویتامین B12 (سطوح میانی و بالایی ویتامین) به صورت معنی داری افزایش یافت. همچنین نسبت استات به پروپیونات در تیمار حاوی دی سدیم فومارات به صورت انفرادی و همراه ویتامین B12 (با 200 میلی گرم در لیتر) به صورت معنی داری نسبت به شاهد و سطوح پایین ویتامین های E و B12 (به صورت انفرادی) کاهش یافت (P<0.05).