حسین جهانی عزیزآبادی

هدف از این مطالعه بررسی اثر استفاده از سطوح مختلف اسانس دارچین بر تخمیر شکمبه ا ی جیره حاوی 80 درصد کسانتره و 20 درصد یونجه خشک در بره های نر پرواری بود. به این منظور تعداد 20 راس بره نر با میانگین وزن زنده 26 کیلو گرم در قالب طرح تکرار در زمان با 4 تیمار و 5 تکرار در 3 دوره زمانی یک ماهه (7 روز اول تغییر جیره، 15 روز عادت دهی و 8 روز پایانی نمونه گیری) به مدت 90 روز استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره پایه بدون اسانس (به عنوان شاهد) و جیره پایه به علاوه 0.5، 1 و 2 میلی لیتر اسانس به ازای هر راس در هر روز بود. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که استفاده از سطوح مختلف اسانس دارچین تاثیر معنی داری بر غلظت کل اسیدهای چرب فرار، نسبت مولی، پروپیونات، بوتیرات، ایزووالرات و نسبت استات به پروپیونات و pH شکمبه نداشت. اما غلظت نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه در 4 ساعت پس از مصرف خوراک صبحگاهی در بره های که روزانه 1 و 2 میلی لیتر اسانس دریافت نمودند در مقایسه با تیمار شاهد افزایش یافت (p<0.05).