هدف از این مطالعه بررسی اثر منبع کربوهیدرات ]ملاس (سرعت تجزیه پذیری بسیار بالا) و دانه جو (سرعت تجزیه پذیری بالا)[ درجیره حاوی اوره آهسته رهش بر مصرف خوراک، قابلیت هضم ظاهری ، متابولیت های بیوشیمیایی خون و تولید و ترکیب شیر در گاوهای شیرده هلشتاین بود. این آزمایش با استفاده از 9 رأس گاو شیرده هلشتاین (هر تیمار 3 تکرار) با میانگین وزن 50±650 و شیر تولیدی 5/0±33 و میانگین روزهای شیردهی25±100 روز در دو دوره 21 روزه انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل:1- جیره پایه حاوی نیتروزا ® (منبع اوره آهسته رهش، به عنوان شاهد)، 2- جیره پایه به علاوه 5 درصد ملاس به عنوان جایگزین دانه ذرت کنسانتره (7/2 درصد کل جیره) و 3- جیره پایه به علاوه 5 درصد دانه جو به عنوان جایگزین دانه ذرت کنسانتره (7/2 درصد کل جیره)، بود. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که افزودن ملاس و دانه جو به عنوان جایگزین بخش از دانه ذرت، تأثیر معنی داری بر مصرف خوراک و مواد مغذی (به غیر از ماده آلی) نداشت. نسبت به تیمار شاهد جایگزین کردن دانه ذرت با ملاس به عنوان منبع کربوهیدرات های سریع التجزیه در جیره حاوی اوره آهسته رهش سبب افزایش (01/0>P) میزان ماده آلی مصرفی شد (به ترتیب 72/21 و 94/21 در مقایسه با 61/21). همچنین نتایج مقایسات مستقل نشان داد که افزودن ملاس در مقایسه با تیمار شاهد و جو سبب کاهش مصرف الیاف نامحلول در شوینده اسیدی شد. اما افزایش سهم دانه جو در جیره منجر به افزایش مصرف الیاف نامحلول در شوینده اسیدی شد(02/0>P). قابلیت هضم ظاهری ماده خشک، پروتئین خام، ماده آلی، الیاف نامحلول در شویند خنثی و الیاف نامحلول در شوینده اسیدی تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت (05/0
P). نتایج حاصل از این پژوهش پیشنهاد می کند که افزودن منابع کربوهیدراتی سریع التجزیه تر از نشاسته ذرت در جیره های حاوی نیتروزا در تغذیه گاوهای شیرده می تواند منجر به بهبود بازده استفاده از مواد مغذی و از نظر اقتصادی منجر به افزایش درآمد دامدار شود.
