این پایاننامه به محاسبه ماتریس ضرایب همگام سازی با استفاده از رویکردهای مبتنی بر پردازش سیگنال و هوش مصنوعی برای پرداختن به سهم منابع مبتنی بر اینورتر در مدل پاسخ فرکانس سیستم میپردازد. فرض بر این است که منابع مبتنی بر اینورتر در یک نیروگاه مجازی دینامیکی جمع میشوند. نیروگاه مجازی دینامیک، یک نهاد جدید است که میتواند توسط اپراتور سیستم برای ارائه خدمات جانبی استفاده شود. مدلهای فعلی پاسخ فرکانس در حضور منابع مبتنی بر اینورتر از نظر محاسباتی پیچیده هستند و دینامیک همگامسازی بین ژنراتورهای سنکرون معمولی و منابع مبتنی بر اینورتر را نادیده میگیرند. در مدلهای پاسخ فرکانس معمولی، بر همکنشهای بین ژنراتورها از طریق یک ضریب همگامسازی واحد فرمول بندی شدند. بااینحال، در سی ستمهای قدرت مدرن، تعامل بین ژنراتورها و منابع مبتنی بر اینورتر در نیروگاههای مجازی باید با یک ماتریس ضریب همگامسازی 2 × 2 نمایش داده شود. این پایاننامه به محاسبه ماتریس ضرایب همگامسازی با استفاده از الگوریتمهای بهینهسازی و شبکه عصبی در روش اول و پردازش سیگنالها در روش دوم میپردازد. به طور دقیقتر، الگوریتمها ی بهینهسازی برای محاسبه ضریبها در نقاط عملیاتی ازپیشتعیینشده مختلف که سپس برای اهداف آموزشی به یک شبکه عصبی وارد میشوند، استفاده میشود و استخراج پاسخ فرکانس آنلاین را ممکن میسازد. سیستم مورد مطالعه در این پایان نامه یک سیستم سه شینه میباشد که شامل نیروگاه مجازی دینامیکی است و با استفاده از توربین های بادی در دو شین از سیستم پیاده سازی شده اند. رویکرد پیشنهادی با بار محاسباتی کم و پیچیدگی آن مشخص میشود که برای تطبیق سطوح مختلف نفوذ منابع مبتنی بر اینورتر حیاتی است.
