توسعه اجتماعی یکی از مؤلفه های اصلی توسعه بشمار می رود که دست یافتن به فضای مفهومی آن از طریق شاخص های آن امکان پذیر است لذا دست یابی به این شاخص ها و مفهوم توسعه اجتماعی زمانی محقق می شود که تمامی دانش و فن آوری های بالقوه جامعه بطور مؤثری در میان آحاد جامعه اشاعه یابد که ارتباطات نقش محوری بازی می کند. ادبیات توسعه نشان می-دهد که رسانه های ارتباط جمعی نقش مهمی در عرصه تغییر و تحولات اجتماعی، تقویت سرمایه اجتماعی، افزایش کیفیت زندگی و توسعه اجتماعی در مناطق شهری و روستایی ایفا می کند. بنابراین هدف تحقیق حاضر، بررسی تأثیر رسانه های ارتباط جمعی بر توسعه اجتماعی شهر اسلام آبادغرب است که بر اساس اهداف و سوالات تحقیق، از میان شاخص های توسعه اجتماعی شاخص؛ انسجام اجتماعی، کیفیت زندگی و اخلاقیات توسعه اجتماعی مورد بررسی قرار گرفته است. به همین جهت با بهره-گیری از نظریه های لرنر ، دی کراکر و جان تامپسون به بررسی تجربی فرضیه های پژوهش پرداخته شده است. روش حاضر در سنت تحقیق کمی و با استفاده از روش پیمایش صورت گرفته است و از تکنیک پرسشنامه برای گردآوری داده ها استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق جوانان 18 تا 35 ساله شهر اسلام آبادغرب که 453/47 نفر در این رده سنی قرار دارند و با استفاده از فرمول کوکران و روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای و تصادفی ساده 380 نفر از آنان در سال 1396بعنوان نمونه انتخاب شده است. نتایج آمار توصیفی حاکی از آنست میانگین توسعه اجتماعی در میان جوانان به عنوان یکی از گروه های اثرگذار در پویش های اجتماعی شدت چندانی ندارد و در حد پایینی قرار دارد. برای بررسی رابطه بین متغیرها، از آمارهای( t-test دو گروه مستقل، تحلیل واریانس، پیرسون ) استفاده شده است. بر مبنای نتایج تحقیق عامل مصرف رسانه های ارتباط جمعی با توسعه اجتماعی در دو بعد آن یعنی؛ کیفیت زندگی، اخلاقیات توسعه اجتماعی همبستگی مثبت وجود دارد. در بخش پایانی مقاله، با نظر به تأثیر رسانه های ارتباط جمعی بر توسعه اجتماعی، راهکارهای عملیاتی در جهت ارتقای توسعه اجتماعی ارائه شده است.
