یکی از راهکارهایی که محققین برای بهبود یکنواختی جوانه‌زنی و تسریع سبز شدن بذور پیشنهاد می‌کنند پرایمینگ می‌باشد که می‌تواند کارآیی بذرها را از طریق کاهش میانگین مدت زمان جوانه‌زنی، افزایش سرعت سبز شدن گیاهچه و افزایش تحمل بذر به تنش‌هایی مانند کمبود آب و درجه حرارت‌های پایین بهبود دهد. به‌منظور بررسی تأثیر پرایمینگ بذر بر رشد، عملکرد و کیفیت دانه گیاه بالنگو شهری تحت شرایط تنش خشکی سه آزمایش گلخانه‌ای و آزمایشگاهی در سال 1400-1399 انجام گرفت. آزمایش اول در قالب طرح کاملاً تصادفی در چهار تکرار مورد بررسی قرار گرفت. تیمارهای مورد مطالعه عبارت بودند از: پرایمینگ بذر با اکسین، جیبرلیک اسید و سالیسیلیک اسید (هرکدام با غلظت 150 میلی‌گرم در لیتر)، اسید آسکوربیک (150 میلی‌گرم در لیتر)، سولفات روی آبدار (3/0 درصد وزنی-حجمی) و شاهد بدون پرایمینگ. در این آزمایش، صفات مرتبط با جوانه‌زنی مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمایش دوم در گلخانه به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار اجرا شد. در این آزمایش، فاکتورهای آزمایش عبارت بودند از: پرایمینگ بذر شامل تیمارهای فوق الذکر و رژیم‌های مختلف آبیاری، شامل100، 70 و 40 درصد ظرفیت زراعی خاک. آزمایش سوم به‌صورت طرح کاملاً تصادفی در 4 تکرار اجرا شد. در این آزمایش، دانه‌های حاصل از گیاهانی که از بذور پرایم شده تولید گردیدند از نظر سرعت و درصد جوانه‌زنی، طول ریشه‌چه و ساقه‌چه، وزن خشک ریشه‌چه، ساقه‌چه و گیاهچه مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج آزمایش گلخانه‌ای نشان داد که بیشترین ارتفاع بوته و تعداد دانه در کپسول به تیمار پرایمینگ اکسین تحت آبیاری به میزان 100 درصد ظرفیت زراعی خاک (آبیاری کامل) تعلق داشت. بیشترین پروتئین‌های محلول در هر دو آزمایش به گیاهان تحت تیمار پرایمینگ اکسین و آسکوربیک اسید در شرایط آبیاری کامل اختصاص یافت. بیشترین محتوی کلروفیل کل به تیمار پرایمینگ سولفات روی تحت آبیاری کامل مربوط بود. حداکثر عملکرد دانه در آزمایش اول و دوم به‌ترتیب در تیمار پرایمینگ اکسین و پرایم سولفات روی تحت آبیاری کامل گزارش شد. بیشترین عملکرد بیولوژیک به تیمار پرایمینگ سالیسیلیک اسید تحت آبیاری کامل اختصاص یافت. نتایج حاصل از آزمایش بذور برداشت شده از گلخانه نیز نشان داد، تیمارهای پرایمینگ بذر با اکسین و جیبرلیک برتری قابل توجهی از نظر صفات جوانه‌زنی نسبت به سایر تیمارها داشتند.
