مقدمه: منظوراز اختلالات رفتاری انحراف از رفتاری است که برای سن کودک بهنجار یا عادی تلقی می شود و خارج از قوانین، آداب و رسوم، سنن، مقررات واستاندارهای جامعه می باشد. هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی میزان اثربخشی مشاوره راه حل - محور و روایت درمانی به صورت گروهی در کاهش اختلالات رفتاری (هیجان خواهی،افسردگی، پارانویا، وسواس، بی قراری، گوشه گیری، پرخاشگری، رفتارضد اجتماعی) دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی شهرستان سقز بوده است. روش: پژوهش حاضر یک مطالعه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر سال سوم راهنمایی در سال تحصیلی 91-90 بودند برای نمونه گیری پرسش نامه بین 450 دانش آموز پخش شد و آنهایی که بالاترین اختلال را داشتند و به نظر والدین و معلمین مدرسه نیز دارای مشکل بودند به عنوان نمونه انتخاب واز بین آنها 45 نفر به صورت تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و یک کنترل قرار گرفتند. دو گروه آزمایشی در معرض 8 جلسه دو ساعته راه حل – محور و روایت مدار به مدت یک ماه قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه 76سئوالی ودوورث استفاده شد که دانش آموزان نمونه آن را در مرحله قبل و بعد از مداخله تکمیل نمودند. برای نشان دادن تفاوت گروه ها، ابتدا میانگین وانحراف معیار گروه های آزمایش و گواه محاسبه شد و سپس از تحلیل کواریانس چند متغیره برای تحلیل نهایی داده ها استفاده شد. نتایج :با کنترل پیش آزمون و سن نتایج آماری نشان داد که مشاوره روایت مدار در کاهش رفتار های ضد اجتماعی در دانش آموزان در سطح 50/0 درصد معنی دار می باشد(p=0.04)و مشاوره راه حل مدار در کاهش افسردگی(p=0.05) معنادار است. یعنی روایت درمانی و راه حل مدار بر بهبود عملکرد دانش آموزان تأثیر داشته است. نتیجه گیری: نتایج بیانگر این بود که روایت مدار بر کاهش رفتار ضد اجتماعی و راه حل مدار بر کاهش افسردگی تأثیر داشته است.
